NPO Radio 1. Afro Tros. Akteren is voor mij denkwerk. Je probeert de persoon die je speelt te begrijpen zonder een oordeel te vellen. Eigenlijk krijg je een man te zien die niet meer mee kan. De mens is lelijk, maar de wereld is mooi.
Dit is de hartslag van Frank Lammers, acteur en regisseur in tv-series, films, theatervoorstellingen. Hij speelde ooit Barry in All Stars. Hij was Gerry in zijn eigen comedy. En hij is al jarenlang Ferry in Undercover. In de spin-off en in de zojuist verschenen film. En inderdaad, die rollen...
rijmen allemaal op elkaar. Maar dat zal wel iets Brabants zijn. In Ferry 2 zien we een man die naar Spanje vertrekt en alles achter zich probeert te laten. Maar het gaat net zoals in het echte leven. Je verleden draag je altijd bij je. Ja, Frank, fijn dat je er bent. Dat vind ik ook. Hoe gaat het met je? Nou, wel goed.
Ja, wel goed. Wat bepaalt of jij je goed voelt en wat maakt dat je je niet goed voelt? Welke factoren spelen daarbij een rol? In de eerste plaats moet mijn familie gelukkig zijn. Dat is het allerbelangrijkste. En in de tweede plaats? Moet ik zelf gelukkig zijn. En? Hoe zit het daarmee? Ja, ik heb wel een groot talent om gelukkig te zijn, denk ik. Ja, ik denk dat ik...
Het is een radioprogramma en jullie hebben me uitgenodigd. Ik hou eigenlijk niet van over mezelf praten. Ik ben denk ik eigenlijk altijd wel in het nu. En dat voorkomt... Spijt over het verleden en angst voor de toekomst. Dus dan is het makkelijker om gelukkig te zijn, denk ik. Waarom vind je het niet leuk om over jezelf te praten? Nou, de meeste dingen weet ik al wel. Ik hoor liever dingen die ik nog niet weet. Wanneer vind je een interview leuk dan?
Dit gaat heel erg de goede kant op. Ik vind een interview leuk als het een gesprek is. Dus als ik merk dat jij in dit geval luistert. Je begon voor deze uitzending te zeggen dat je één regel hebt, je schrijft geen vragen op. Ik denk dat dat al heel nuttig is, omdat je vaak toch in een interview tegen iemand zit te praten die eigenlijk... bezig is met wanneer kan ik mijn volgende vraag stellen en dan zie je iemand verdwijnen. Ik had laatst een interview met de HP De Tijd.
Ik denk dat dat een heel mooi interview is geworden. Dat ging ook over veel andere dingen dan over mezelf. Dat vond ik ook prettig. Dus als ik het zo kan draaien dat het niet over mezelf gaat... dan vind ik het meestal wel een leuk onderwerp. Over acteren. In het begin zei je, acteren is voor mij denkwerk. Je probeert de persoon die je speelt te begrijpen zonder een oordeel te vellen. Begrijp je nu alles van de persoon Ferry?
Je probeert de persoon te begrijpen. Ik denk dat dat wel de belangrijkste nuance is. Want ik zal nooit begrijpen waarom iemand... agressief of gewelddadig wordt, bijvoorbeeld. Dat heb ik zelf helemaal niet in me. Maar ik kan wel proberen te begrijpen waar het vandaan komt bij die figuren. En ik denk dat het daarover gaat. Ik denk dat heel veel mensen die...
agressief of gewelddadig zijn, zelf ook niet helemaal begrijpen... waarom dat dan eigenlijk precies het geval is... en waarom ze zichzelf niet in de hand hebben. Maar het proberen te begrijpen is interessant voor mij. En ik denk dat dat ook wel het geheim manier van mijn acteren is. En misschien wel überhaupt. Omdat je...
Je bent zelf toch ook. Jij waarschijnlijk ook. De hele dag bezig met jezelf. Proberen te begrijpen. Waarom je doet wat je doet. Of bent wie je bent. Of waarom je nou weer iets stoms hebt. Inconsequent. Inconsequent vind ik een mooi woord, zeg maar. Consequentie is de dood voor elke kunst. Dus dat vind ik niet zo erg. Waar ben jij zelf inconsequent in? Nou, ik probeer wel eens dan iets lichter te worden, letterlijk. En dan ga ik veel sporten en minder eten, maar dat hou ik nooit zo lang vol.
Wat is jouw guilty pleasure op eetgebied? You name it. Paprika chips. Ah, heerlijk. Bitterballen. Bitterballen. Ja, ook lekker. Alles wat gefrituurd is. Niet alles, nee, zeker niet. Nee, dat betekent toch een andere eten dan mensen zich misschien voorstellen. Want ik hou bijvoorbeeld ook helemaal niet zo heel erg van vlees. Nee? Oh, dat dacht ik inderdaad wel. Ik vond jou echt zo'n barbecue type. Echt zo cliché.
Want je bent eigenlijk vegan. Ben je vegan? Nee, ik ben helemaal niet vegan. Nee, maar vind ik ook niet. Ik bedoel, dat eet ik natuurlijk ook. En ik denk ook wel... Kijk, mijn vrouw schrijft kookboeken en die gaan uit van het 80-20 principe. Dus 80% plantaardig en 20% vlees of vis. Ik denk dat dat... Een haalbare kaart is voor iedereen. Dan hoef je niet alles op te geven. Dus ja, dat volg ik wel.
Weet je, als het grappig is, dan lees ik interviews die je inderdaad hebt gegeven. En daarin gaat het vaak over acteren. En wanneer je iemand een goede acteur vindt. Als er een enorme diversiteit in zit. Toch? Dat je niet iemand kan terugbrengen tot één bepaalde rol. Nou, dan weet ik niet of je dan een goede acteur bent. Ik bedoel, je kan ook goede acteur zijn als je één ding heel goed kan spelen. Voor mij is het hoogst haalbare. En ik denk dat dat redelijk gelukt is.
Dat ik niet in een hokje te stoppen ben als acteur. Dat je Ferry en de Jumberman en Michiel de Ruiter... en dat je dat allemaal naast elkaar kan zetten. En dat het toch allemaal anders is. En diametraal tegenovergestelde figuren. En dat je die verschillende figuren geloofwaardig kunt neerzetten. Zodat zo'n casting director van regisseur kan denken... misschien kunnen we Frank Lammers daar wel voor vragen. Wat is een rol waarvan je denkt...
Daar ben ik nog nooit voor gevraagd, voor zo'n type. Maar dat zou ik wel heel graag willen toevoegen. Ja, dat vragen ze me weleens vaker, maar zo denk ik gewoon echt niet. Nee? Nee, dat heb ik ook nog nooit gedaan. Wat zag ik nou laatst? Dan ben ik die uitspraak weer vergeten. Het was zo'n mooie uitspraak over ambitie. Tom Waits kwam die van. Ah, dan ben ik hem vergeten. Dat is jammer.
Dat is stom. Maar ik weet het niet meer. Maar die zei iets over ambitie en dat je daar echt geen ene bal aan hebt. En dat is ook zo, denk ik. Dan zit je alleen maar in de weg. Dat is met dromen, die kunnen ook niet uitkomen. Dus ik denk zo niet. Dus heb je nooit een stip aan de horizon gehad? Nou, daar wil ik uiteindelijk naartoe. Nee. Saai, hè? Nou ja, het lijkt me juist wel fijn om een soort van richting te hebben of zo. Nou, waarom? Net zoals als je op zee zit, op een boot. Metaforen.
En je weet niet waar je naartoe moet varen. Ja, dan kan het ook zijn dat je gewoon maar een beetje blijft dobberen daar. Heb je wel eens een auto gehuurd in een buitenland ergens... en dat je gewoon maar wat ging rijden? Nee. Dat moet je echt eens doen. Ik heb dat wel eens gedaan. Nu ga ik linksaf. En dan kom je dus op plekken.
Waar je nog nooit bent geweest. En overdrachtelijk is dat voor je carrière ook zo. Als ik van tevoren alles had bedacht. Had ik waarschijnlijk veel minder diverse dingen. Dan was ik nooit in een musical gaan spelen. Je moet afslagen durven nemen, denk ik, om uiteindelijk ergens uit te komen. Maar als je ergens uitkomt waar je al wilde uitkomen, dan is je route ook voorbij.
Dus toch ook jammer. Want als je dan eigenlijk zegt van... ambitie, dat is niet iets waar ik mee bezig ben. Ben je dan ook niet bezig met... is een acteercarrière geslaagd of niet? Denk je niet in die termen? Nee, zo ongeveer was die uitspraak van Tom Wings wel van carrière is echt een vermoeiend begrip. Het was in ieder geval de strekking van ja, wat is een carrière, weet je. Ik wil leuk, prettig, mooi, aandoenlijk, belangrijk, maatschappelijk verantwoord werk doen. Het liefst.
En het liefst zo leuk mogelijk. En het gaat mij veel meer om het doen dan om de uitkomst ervan. Het zou me eigenlijk worst wezen. Hoe doe je maatschappelijk verantwoord. Als je acteur bent. Het komt uit een. Voor het eerst. In Narcissus and Goldmund. Heb je dat gelezen? Het is een prachtig boek van Herman Hesse. Het gaat over twee jongens. Een monnik en een kunstenaar. Ik zal je het hele verhaal besparen. Maar die kunstenaar gaat een beeld maken van de heilige maag Maria.
En zijn moeder. Dat moet in één beeld. En dan is hij twee jaar mee bezig. En het lukt niet, en het lukt niet, en het lukt niet. En dan uiteindelijk kijkt hij naar het beeld en is het gelukt. Dan ziet hij de heilige maag Maria en zijn moeder. En dan denkt hij, ja... En nu? En dat heb ik altijd als voorbeeld gehouden. Zo heb ik ook ooit aan Armando, de kunstenaar, gevraagd.
Wat denk je nou als een schilderij klaar is? Dan zeg je, ja, nieuwe maken. Veel meer is het ook niet. Snap je? Dus als Ferry 2 klaar is, als dat gedraaid is, dan denk je, nieuwe maken. Nou ja, dat is sowieso met film. Want dat is vorig jaar, maar dat is een jaar geleden... dat ik klaar was met opnames voor dat ding. Dus dat is voor mij al zo ver weg. Maar wanneer is iets geslaagd dan? Wanneer is een project geslaagd? Ja.
Als ik daar met heel veel plezier en liefde aan gewerkt heb. En preferably nog een paar vrienden aan over heb gehouden. Met een warm gevoel aan die periode terug kan denken. Dat vind ik mooi. Want dat hou je heel erg bij. jezelf. Je hebt het dan niet over aantal kijkers, aantal streams. Nee, dat boeit me echt. Dat boeit me echt helemaal niet. Maar dat komt weer ergens anders vandaan. Toen ik ooit de enclave had gedaan, dat echt...
geweldige, al zeg ik het zelf, een geweldige serie was. Van Willem van der Zandenbakhuijzer over Schiprenica. En dat was echt goed. En daar keken primetime 15.000 mensen naar op televisie. Toen dacht ik, ja, hier... Dit is echt goed en er zit niemand op te wachten. Oké, dan niet.
Dus daar gaat het niet om. Nee, dat besmet dan niet het gevoel wat jij had toen je eruit kwam. Nee, totaal niet. Ik ben er ongelooflijk trots op. En dat was een hele fijne, mooie periode. Dat lijkt me wel heerlijk als je dat hebt. Wanneer is een interview voor jou geslaagd? Als er iets gebeurt. En? Is er al iets gebeurd? Dat weet ik pas aan het eind. En als het beeld ook een beetje...
Wat mensen van iemand hebben. Dat vind ik eigenlijk het grootste compliment. Als mensen zeggen. Ik heb geluisterd. En ik dacht altijd dat hij zo was. Maar eigenlijk is hij meer zo. Oké. We gaan proberen. Ik vind het karakter Veggie Bouwman, wat Frank Lama speelt in de serie en de films, vind ik geslaagd omdat het een gelaagd karakter is. Dus je ziet aan de ene kant...
In die reeks zie je een geharde crimineel, waarvan de meeste mensen denken dat criminelen doen. Wat minder goed past, en daarom is het zo geslaagd bij dat beeld, is dat je in die serie ook... de man, de partner, de echtgenoot ziet. Dan zie je eigenlijk iemand die als je die vrouw ziet altijd knik in de knieën krijgt. En als een blok valt voor zijn vrouwelijke tegenspeelster. En dat maakt zeg maar dat karakter Ferry Bouwman menselijk. Het beeld wat van...
georganiseerde misdaad of van criminelen wordt geschetst in populaire cultuur, dat heeft twee kanten. Dus aan de ene kant kan dat. een wereld belichten en het functioneren van een wereld, in dit geval het Nederlandse criminele milieu, laten zien. Dat kan een beeld geven van hoe dat werkt. Maar soms heeft dat ook de neiging om dat...
Dat milieu en die mensen daarin te verheerlijken. En het punt is een beetje wat halen mensen daar nou uit. Dat is al lastig aan. Het beste voorbeeld wat dat betreft is de Amerikaanse film The Godfather over de maffia in New York. In de jaren 70. Gemaakt door Francis Ford Coppola. Wat je daar vaak zag was dat bijvoorbeeld strafrechtadvocaten in Nederland, die hadden dan een groot schilderij van de Godfather in hun werkkamer hangen. En criminelen die gingen zich...
Gedragen zoals Al Pacino zich gedroeg in die film. En dan zie je dus eigenlijk dat dat misschien wel het verkeerde rolmodel wordt. Dat maakt het populariseren van... criminaliteit en georganiseerde misdaad. Op zijn minst problematisch in de zin dat je denkt dat makers goed moeten nadenken over welk beeld ze willen neerzetten.
En ook hoe dat beeld bij verschillende doelgroepen overkomt. Dat was het tegengeluid van Jan Meius, misdaadverslaggever bij NRC. Dat is natuurlijk een kritiekpunt wat je misschien vaker hebt gehoord. Misschien kun je daar iets over vertellen. Hoe denken jullie daarover na? Over het menselijk maken van zo'n crimineel. Ik vond het niet zo kritiek, als ik heel eerlijk ben. Ik vond het wel een mooi compliment. Ja, het was ook een compliment. Nou, ik denk dat zeker als je de hele reeks kijkt...
Ferry and Undercover en zeker het laatste deel erbij. Dat we ook echt wel laten zien dat criminaliteit verre van zaligmakend is. Dat je daar eenzaam van wordt. Alleen. Paranoia. Als je er te lang in blijft hangen... Dat er eigenlijk niks en niemand meer overblijft. En dat het helemaal geen prettige manier van zijn is. Dus dat is wat wij eraan kunnen doen. Of hebben gedaan.
Dat vind ik ook interessant aan het ding. Tegelijkertijd wil ik daarbij zeggen dat wat hij zegt klopt. Vaak ook acteurs, maar ook regisseurs en films. Spelen boeven of willen boeven vaak heel eenduidig gespeeld zien hebben. Dit is de boef, dus dan gaan die acteurs ook de boef doen.
Maar een boef is nooit alleen maar een boef. Er zit ook een mens achter en die heeft zachte kanten... en zwakke kanten en zwakke plekken. En als je die niet speelt, vind ik het ook niet interessant om naar te kijken. Dan zet ik die film af. Dus die gelaagdheid, daarom zeg ik het is ook een compliment... die zoek ik altijd wel in wat ik speel. En verder koop ik mijn...
Schuld over het succes van deze serie af. Door af en toe belangeloos voor de politie dingen te doen. En dat vind ik ook leuk. Wat doe je voor de politie? Ik maak filmpjes voor. Of kom een keer op een congres over drugs. Zie je dat echt zo? Dat is iets wat je dan terug doet? Ja. Dat denk ik, ja. Dat zie ik wel zo, ja.
Is dat dat maatschappelijk verantwoorden waar je het eerder over had? Nee, dat is weer wat anders. Ik denk wel dat je als mens in deze maatschappij een taak hebt voor de wereld om je heen. En nu hebben we meer dan ooit. Want de wereld is natuurlijk volstrekt kut aan toe. We zullen het zelf moeten gaan oplossen. Door wat liever te zijn. Voor alles en iedereen.
Was ook je oproep bij televisiering. Vanuit Den Haag hoeven we het niet te verwachten inderdaad. En vanuit de rest van de wereld geloof ik ook niet op het moment. Dus een lievere wereld begint bij jezelf zou ik bijna willen zeggen. Ik las ook een interview met je dat je zegt. Het ging over je vertolking van Ferdy. En de zachtheid is noodzakelijk. Je zei het heel mooi. Hij heeft intussen beseft dat zijn leven een pad naar nergens was.
Ja, dat vond ik mooi. Een pad naar nergens. Road to nowhere. Heb je ooit wel eens het gevoel gehad van... ik wil ook eens een keertje helemaal opnieuw beginnen? Ik moet meteen denken aan die filmen over die koren met die hele oude mensen. Heb je die gezien? Oh, ja. Die gingen toen de road to nowhere heen. Die waren allemaal tachtig. Dat vond ik echt verbijsterend mooi. Ik ga helemaal opnieuw beginnen. Iets anders doen bedoel je? Ik heb nooit echt gekozen voor dit bestaan. Dat is gewoon gebeurd.
doorgegaan, dus mocht het om wat voor reden dan ook stoppen, of ik heb echt geen zin meer, dan ga ik wat anders doen, maar met alle liefde. Want ik... Dat is misschien ook dat in dat nu zijn, dat heb ik altijd gehad. Ik werkte vroeger in de Campina-fabriek. Dan moest ik orders verzamelen met een karretje. Ja, dat vond ik ook fantastisch. Hartstikke lekker. Er was een stapel bonnen en als hij op was, was hij klaar.
Dan neem je je werk ook niet mee naar huis, hè? Dan ben je ook helemaal klaar, gewoon. Nee, ik moet wel zeggen dat ik daar 25 jaar later... voor een fotoreportage van de krant terugkwam. Een plek uit je jeugd, zeg maar. Ik kom daar binnen en er zaten een paar jongens... die zeiden, hey Frankie! En die zaten er gewoon nog... Toen dacht ik wel... Dan weet ik niet of ik dat vol had gehouden. Maar ja... Nee. Dat is voordeel van geen ambitie. Toch? Het geeft ook heel veel vrijheid.
Ja, dat. Als er niks komt, dan komt er niks. Dan verzinnen we wel weer wat anders. Is het inderdaad Brabant dat al die namen op I eindigen? Berry, Gerrie, Ferry? Nee, het is eigenlijk puur toeval, gek genoeg. Het is wel zo dat ik Barry ook zelf heb mogen benoemen, die naam in ieder geval. Ferry ook. Die heet eigenlijk André in het eerste script. Maar ja, het is André. Het is niks.
En Gerrie, toen had ik het zelf wel door inmiddels. Dus toen dacht ik, nou, dan ga ik vanaf nu ook gewoon. Kan ik nog Larry? En god, betere Thierry. Kan dan ook nog. Dit is het geluid van je jeugd. Ja, mijn moeder zong altijd. Altijd, de hele dag. Misschien komt het daar ook wel vandaan. Die was ook altijd vrolijk. En gewoon, die was er. En die zong. En ze had niet een heel breed repertoire. Het was dit of de Salvera's met Serge Kleine Ré. En Moesidem van Elvis vond ze ook mooi.
Volgens mij ging het niet eens of ze het mooi vond, maar dat waren de liedjes die ze de hele dag zongen. Ik mis dat enorm, mijn moeder is er niet meer. Al best wel lang niet. Ja, heel soms word je daar echt toch nog eenzaam van. Rauw is een taai ding. Dus als ik dit hoor, dan denk ik aan mijn moedertje.
Dus dat is het geluid van mijn jeugd, mijn zingende moeder. En ik wens het iedereen toe. Een zingende moeder. Want was ze ook gewoon echt gelukkig? Tenminste, ik heb daar dan meteen een beeld bij van... een gelukkige vrouw die zingt. Nou, ik denk het wel. Aan de ene kant wel. Aan de andere kant kwam zij uit een gezin met veertien kinderen. Moest op de twaalfde gaan werken. Als schroom, hoe heet dat? Dienstmeisje bij een rijk gezin.
om die andere kinderen te kunnen onderhouden... terwijl ze altijd laboranten wilden worden. Ja, weet ik ook niet waar dat vandaan kwam. Maar ze was heel slim, maar ze heeft nooit mogen studeren. Dus dat is... Ik denk dat ze in die zin helemaal niet zo gelukkig was met haar leven. Maar dat wel zich erbij heeft neergelegd. Omdat dat echt niet anders was in die tijd.
En ze vond het heel stom om dood te gaan. Ik denk wel dat ze heel gelukkig was, ja. En met welke normen en waarden ben jij opgevoed? Je best doen. Gewoon je best doen. Dat is uiteindelijk... Eerlijk zijn... De beste opvoedkundige les die ik van mijn moeder heb gehad... was toen ik was weggelopen van de tandarts. Toen was ik zeven of zo, acht of negen, weet ik niet meer. Hij vond het niet leuk. We hadden ook een rare tandarts. Het was een rare man, iemand die dan met een tang achter ze...
Achter zijn rug. En dan is hij zo'n kleinigheid. En ineens is hij eruit begon te trekken. Heel onveilig. Zou je het tegenwoordig noemen. Onveilige situatie. Dus ik kwam daar binnen. Ik rook die lucht. Ik denk ik ben weg. En mijn zus zat toen binnen al. Dus die zijn nog achter me aangekomen. Maar die wijk er tegenover was een nieuwe wijk. En ik wist daar heel goed de weg. En zij niet. Ze hebben me nooit teruggevonden. Ben ik naar een neefje gegaan. En daar hebben ze me uiteindelijk opgespoord.
Met de telefoon zei hij, stuur hem maar naar huis. Toen kwam ik binnen en toen zei mijn moeder alleen maar... Hoe was het met een tandarts? Dus ze zei niet... Nee, ze stelde me een vraag. Dus ze liet me dat zelf vertellen. En toen zei ik, die gaat al mijn tanden eruit trekken. Dat is wel sterk gedaan. Ik heb me in ieder geval altijd wel herinnerd. Van eigen verantwoordelijkheid.
Ja, en aan boosheid heb je op zo'n moment ook niet zo heel veel. Ze had wel heel boos op me kunnen worden. Maar ja, het ventje was bang. Dus wat wil je doen? Daarna hebben ze me ook gewoon getroost. We gaan de volgende keer weer samen. Niet zoveel aan de hand. En het Brabantse. Want we hadden het daar meteen al over. Het Brabantse. Hoe vormt zoiets jou als mens? Hoe vormt uit Brabant komen jou als mens?
Ja, ik heb daar lang onderzoek naar gedaan voor een televisieprogramma twee keer. Eén keer de kracht van Brabant en één keer de geschiedenis van Brabant eigenlijk. Dan kom je er ook wel achter dat je geschiedenis daar kun je niet van ontsnappen. En dat is niet alleen je eigen geschiedenis, maar dat is echt tot 300 jaar terug of zo. Dat zit ergens diep in je, daar doe je niks aan.
Brabant is vaak overheerst geweest door Spanjaarden, Engelse, Fransen. Noem maar op. Maar dan kwamen ze en dan hadden ze allemaal nieuwe regels. Die spijkerden ze aan de muur.
En zeiden ze, dit zijn de nieuwe regels. Maar er was niemand om die regels ook te handhaven. Dus dan keken die Brabanders naar die regels. En die dachten, nou ja, regels, regels. Kunnen ook wel een beetje zo omheen. En dat gecombineerd met... die katholieke vergeven geest, krijg je een soort anarchistisch, rebellisch, ondernemend volkje.
Daarom zit al die innovatieve industrie ook daar. Want je mag fouten maken, je mag dingen proberen. Als het misgaat, dan zien we wel weer. En het antwoord is daar ook altijd ja. Dus als ik in Brabant iets vraag aan iemand, dan kun je dit en dit... Ja, is goed. En dan gaan we kijken wat het probleem is. Terwijl als je boven de rivieren vraagt. Kunnen ze ook niks aan doen. Want dat is gewoon protestantisme en calvinisme. Dan is het ja maar. Dan moet je eerst al die problemen oplossen. En.
Die eerste manier is natuurlijk veel productiever. Want dan ben je al begonnen. En dan los je dat samen wel op. En die andere manier, dan begin je er eigenlijk niet eens aan. Want er zijn altijd wel problemen. die eerst opgelost moeten worden. Wat ik eerder zei, het probleem is wel... dat als er een probleem is, dan is er ook geen probleem. En dat is moeilijk. Dat is niet zo goed.
Ik sprak laatst Gerard van Maasakkers. Die ken je vast wel? Zeker. En die zei, Brabanders praten met een bochtje eromheen. Ja. Dat herken je wel? Ja, sowieso. Ja. Nee, niet serieus. Sowieso niet. Maar dat geen probleem is wel echt een probleem. Ja. Soms is er gewoon een probleem. En dan moet je dat aangaan. En daar zijn we niet zo goed in. Dat vegen we liever onder de mat. En dat heb ik ook diep in mezelf geworteld zitten. Dus ik...
Ik ben al een paar keer half dood afgevoerd bijvoorbeeld naar het ziekenhuis. Met van uit valt het allemaal wel mee. En dan kwam ik daar en dan was het echt hoog gespoed en openmaken. Dat is een mooi bruggetje naar de wankelplaat. Ik vraag mijn gasten altijd om een wankelplaat. Muziek die ze koppelen aan een moment in hun leven dat het wankelde. Jij zei Deus met Disappointed in the Sun.
Mooie zin voor een wankelplaat, toch? Mooie zin, zeker. En waarom die muziek? Nou, daar ging een vriend van mij dood. Ik was toen 25, hij was 27, kreeg een auto ongeluk samen met zijn vriendin. En toen... Dat was verschrikkelijk natuurlijk. En toen ging ook mijn toenmalige verkering uit. Toen ben ik vertrokken naar Midden-Amerika in mijn eentje. Naar Nicaragua en Honduras. Toen ben ik daar...
In Honduras in een hangmat gaan liggen. Met een brokman, want die had je toen nog. En daar was onder andere dit nummer. Wat voor mij... Ik heb best wel lang in die hangmat gelegen. Een soort van passief. Ik moest echt even gewoon... mezelf op nul zetten. En dit nummer... De titel zegt het al, Disappointed in the Sun. Tot dan toe ging alles echt fenomenaal goed. Ik had een geweldige jeugd, lieve ouders, vrienden. Ik kon aardig voetballen, tennissen.
Ik kwam op de toneelschool terecht. Het ging ook allemaal wel oké. Het leven was één grote festijn en succes eigenlijk. En dan gebeurt zoiets. Sla natuurlijk even al de grond onder je voeten vandaan. En deze plaat reflecteerde eigenlijk precies hoe ik me toen voelde. Maar ja, wat je eerder zei. Je kunt je verleden niet ontvluchten. Dus dan ga je zo ver weg. En dan is het nog steeds bij jou. Ja, maar dat geeft ook niet. Of hielp het wel.
Nou, ik denk dat rouw... Daar heb je hem weer. Daar moet je de tijd voor nemen. Dat kan soms niet anders. Mijn moeder ook. Daar heb ik best wel lang op de bank gezeten. Gewoon thuis. Ging even niet allemaal. Zo werkt het blijkbaar voor mij, want het is voor iedereen anders. Ik moest mezelf die eerste keer echt stilzetten. En dat heb ik gedaan. TV Gelderland 2021 TV Gelderland 2021 ZANG EN MUZIEK TV Gelderland 2021 TV Gelderland 2021 TV Gelderland 2021 TV Gelderland 2021 TV Gelderland 2021
Deus, een disappointed in de sun. Je luistert naar Misha. Dit was de wankelplaat van mijn gast, Frank Lammers. Ja, prachtig. Je zei, deze muziek koppel je aan een moment van tegenslag. Ja. Toch? En ik heb je ook al een keer horen zeggen, de wereld is lelijk. Den Haag is lelijk. Wat vind je er zo lelijk aan? Boah, waar moet ik beginnen, jongens? Laat ik het zo zeggen dat de wereld, niet alleen Den Haag, maar de wereld...
Trump en Poetin en Netanjahu en Zuid-Soedan... maar zeker ook Den Haag. Daar zitten alleen maar mensen die over alles... precies het tegenovergestelde denken als wat ik denk. In ieder geval, dat zeggen ze. Ja, dat vind ik verbijsterend. Ik bedoel, je kan best wel mening verschillen. Maar alles wat ik belangrijk vind... Liefde, warmte, aandacht, zorg voor... De mindere kunst, cultuur, milieu. Het is allemaal geen ene bal. Het gaat over macht, over geld, over...
Het is hard, hardheid. Nee, geen vluchtelingen, want... Hoezo? Waarom eigenlijk niet? Ik begrijp het gewoon. Ik begrijp het echt niet. Ik word er verdrietig van en boos. In een groter geheel met de wereld zoals die er nu aan toe is. Voel je een soort van... Ik heb altijd gedacht over de geschiedenis. Die mij buitengemeen interesseert. Ik hou van geschiedenis. Maar ik heb altijd gedacht. Jullie waren er toch allemaal bij. Dat voel je toch. Dan doe je toch iets. Maar wat.
Wat moeten we doen? Ik weet het ook niet. Ik heb echt geen idee. Het voelt heel kansloos allemaal. Dat het een kant op gaat. Waarin... Voetbalrellen worden misbruikt voor politiek gewin. Canada en Groenland bij Amerika moeten gaan horen. De Mexicaanse golf wordt omgedoopt tot de Amerikaanse golf. Een hele staat wordt weggevaagd in Gaza. En passant daar nog wat andere steden. Beirut, Syrië worden aangevallen. In Syrië komt een nieuw regime. Die zeggen, we hebben over vier jaar verkiezingen.
Ja, hoe blijf je nog hoopvol op zo'n moment? Ik weet het niet. Hoe vaak op een dag heb jij dit soort gedachten? Nou, momenteel dus echt te vaak. Ja, maar dat beïnvloedt dan ook je eigen stemming. Ja, absoluut. Ik vind dit echt... Het haalt me bijna uit het nu, zeg maar. Het is... Hoe werkt dat dan? Dan moet je ook een soort van pep talk hebben om weer vrolijk te zijn, of niet? Nou, wat ik probeer... Niet dat je altijd vrolijk hoeft te zijn. Nee, maar wat ik probeer wel is dus de...
Op die manier mijn verantwoordelijkheid te pakken door op dit soort plekken. Of als je een prijs krijgt of whatever. Dan maar het evangelie van de liefde te verkondigen. Laten we wat aardiger zijn voor elkaar. Het is niet zo moeilijk. Om een heel klein beetje... Het gaat niet over geld. Het gaat niet over... Het gaat gewoon over aandacht. Gewoon over...
Dat je je buurman ziet lopen die eenzaam is. En dat je zegt, hé, hoe gaat het met je? Daar moet het volgens mij opnieuw weer beginnen. Dat we de mensen om ons heen zien. Je familie ziet. Je buren ziet. Je ogen openhoudt op straat. En ziet wanneer iemand het moeilijk heeft. En geef wat liefde en wat aandacht. Want dat is uiteindelijk. Wat het is.
En daarnaast hoop ik, en dat roep ik dan ook maar op dit soort plekken, misschien dat er iemand luistert hier s'nachts die van gedachten verandert. Maar we zullen moeten gaan delen. meer dan we hebben gedaan. En ook dat wordt steeds verder uitgekleed. Dus ook voor mensen die echt heel vervelend vinden... dat er vluchtelingen hier naartoe komen... dan moet je zorgen dat het daar beter wordt.
Dus dan zul je daarin moeten investeren. Dus dan kun je wel als deze regering zijn de ontwikkelingssamenwerkingen af. Maar dan schiet je eigenlijk in je eigen rechts radicale stinkende voetje. Hoe ver ga je, zeg maar, je hebt heel duidelijk van zoals het nu gaat wil ik het niet. Hoe ver ga je qua activisme? Ben je iemand die zich vastketend op de snelweg... Nee, dat vind ik achterlijk gedrag. Met alle respect. Ik support de zaak waar ze voor staan... maar ik vind dat geen slimme manier van...
Van protest voeren. Ik denk niet dat dat helpt. Ik denk dat je daarmee een heel groot gedeelte van Nederland... juist tegen je in het harnas jaagt. Om nog maar te zwijgen van mensen die soep over kunstwerken gaan gooien. Dat schiet zijn doel echt ver voorbij. Hoezeer ze ook gelijk hebben. Maar ik denk echt dat dat slimmer kan en moet. Hoe ver ik daarin ga.
Ik had bijna overwogen om de politiek in te gaan. Bijna? Bijna. Ja, ik denk niet dat ik daar geschikt voor ben. Ik heb daar het geduld niet voor om dat soort gesprekken te voeren. Want ik denk dat ik veertien keer per dag zo woedend zou worden... over wat er gezegd wordt.
Maar woede is zo'n vervelend. Of vind je het een fijne emotie? Nee, helemaal niet daarom. Daarom ga ik het ook niet doen. Maar ook al zit je niet in de politiek... toch wind je wel op over dit soort dingen. Ja. En terecht, denk ik. Het lijkt me gewoon zo lastig dat je er dan niet echt iets mee kan op zo'n moment. Of ben je inmiddels ook al zover dat je nieuwsdingen een beetje vermijdt? Dat je denkt, anders loop ik me daar alleen maar over op te winden. Ja, waar ik vroeger wel...
Als ex-krantenjongen. Wat ik ook heel leuk vond. Iedere dag om half zes opstaan. Heb ik echt zeven jaar gedaan. De hele krant spelde. Doe ik dat ook niet meer echt. Ik kan er niet meer echt tegen. Maar dat is natuurlijk. Dat is geen manier. We kunnen niet onze kop in het zand steken. Want het is gewoon klote op het moment. Ik vind het mooi wat je zegt. De liefdesboodschap. verkondigen. Ik denk dat dat het enige is wat er is. Misschien moet iemand Geert Wilders... een goede knuffel gaan geven.
Hij zegt, kom nou eens hier, jongen. Zal ik je eens even vasthouden? En dan net zo lang tot hij... Ik heb een masseuse, die is fantastisch. En die drukt dan op een spier. En dan zegt ze, laat maar los, laat maar los. En dan gebeurt het. Misschien moet iemand Geert Wilders zo lang vasthouden... dat hij een beetje smelt. Maar doe jij dat dan?
Ja, bij deze. Graag. Bring him in. Ik wil met alle liefde met iedereen in gesprek. Maar dat is het andere. Laten we in gesprek weer. Want er is geen gesprek. En van twee kanten niet hoor. Dat is niet alleen rechts. De linkse activisten. Ik vind die hele pieten discussie vaak een goed voorbeeld. Want van mij mag dat veranderd. Dat is het probleem niet. Maar je moet niet tegen mij zeggen dat ik een racist ben.
Als witte Nederlander. Dat ben ik namelijk helemaal niet. Dat is mijn cultuur. En als dat verandert. Dat is een beetje lastig. Want voor ons heeft dat nooit zo gevoeld. Dus als je op dat moment uitlegt wat het voor jou betekent... en waarom het jou pijn doet, dan kan ik niet anders dan zeggen... nee, dat snap ik. Dan gaan we proberen dat te veranderen. Maar op het moment dat jij begint met zeggen... jij bent een racist. Iemand in de hoek zetten.
Dan denk ik, ja, ho eens even. Maar dat is helemaal niet waar. En daar gaat het dus al mis. Van twee kanten. Er is geen gesprek. Dus we moeten terug in gesprek. En niet alleen om één uur s'nachts bij de radio.
Knuffelactivist. Dat vind ik wel wat voor jou. Knuffelactivist. Ja dat vind ik ook wel. Een soort Ruud van Big Brother. Maar dan nu. En dan iets agressiever. Ja lekker knuffelen. Kom eens hier. En ook dat mensen niet willen. Maar dat je dan toch doet. Dat je gewoon wilders gaat staan opwacht.
In Den Haag. En dan gewoon goed vastpakken. Waarom niet? Ik heb het eigenlijk van mijn dochter geleerd. Die is fantastisch. Die is vrienden met alle zwervers en iedereen in de buurt. Hoe ze het doet, doet ze het. Die geeft echt de laatste dubbeltje nog weg. De laatste paar sokken. Ja, daar ben ik heel trots op. En toen de laatste...
Zat ik op een bankje een broodje te eten. Zat ik tegenover een alcoholist. En die zag mij en die wees... Die herkende mij. En die kwam aan de overkant van de straat. En dan werd hij bijna overreden door een tram. Ik zeg, jongen, je was bijna dood. Hij zegt, maakt niet uit. Maakt er niet uit. Gaat toch dood. Ik zeg, hoezo? Ik zeg, drink te veel. Ik zeg, moet je ook niet doen. Ik lag een hand om hem heen. En ik voelde van dat ik dacht, ah.
Dus ik had hem zo vast. Toen legde hij zijn hoofd op mijn schouder. Toen hebben we daar een tijdje gezeten. En dat deed hem goed, denk ik. Zo simpel is dat. En toen keek hij me aan. Toen zei hij, ik wil je zoenen. Toen zei ik... Deze knuffelactivist past hier dan even nog. Daar ligt de grens. We hebben heel veel liefde voor muziek en toneel samen gespeeld en gedaan. Liedjes gemaakt voor de benden van Os.
Liedjes voor zijn vriendenvereniging. Toneel gespeeld. Dat was net die gekke stem. Maar bovenal onze dochters. Die schelen ongeveer drie dagen. En zitten nog steeds bij elkaar. In hetzelfde voetbalelftal. Waar Frank altijd de co... van was en ik de goed bedoelde keepers trainer die er niks van kon. Het is vooral een beestachtig goede acteur, maar bovenal een man die zo betrouwbaar is. Een grote man, grote mond, super klein hart.
En ik bewonder vooral, Frank, jouw gemak in het leven. Ogenschijnlijk gemak. En de betrouwbaarheid. Jouw betrouwbaarheid is groot. Als je eenmaal bij hem bent, dan kom je er nooit meer van af. En dat is heel fijn. Ik... Ik wil tegen je zeggen dat ik heel erg bewonder aan jou hoe erg kind jij bent gebleven altijd. Een goed voorbeeld is denk ik dat wij op Schiphol waren samen om ergens naartoe te vliegen. Het was heel vroeg. Ik ging naar de wc, ik ging even plassen en jij komt binnen.
dacht naast mij te gaan staan en jij dacht ik ga even een filmpje maken van Melle, dat is grappig. En jij begint te filmen en dat was ik helemaal niet. Dat was gewoon een random man die hier stond te filmen en die stond te flassen en de man die schrok zich dood. En jij helemaal schaamd en zegt, nee, nee, I thought it was my son. En ik zei, nou, ik heb jou nog nooit gezien. En dat zijn de dingen waar ik misschien wel van kan leren. Dat je gewoon overal...
altijd plezier moet maken. En lol moet hebben. En het niet te serieus moet nemen. Nou ja, mooi. Ja, leuk. Jij bent Roy, hoorden we. Een goede vriend van jou. Muzikant. En daarna je zoon. Roy zegt gemak. Herken je dat? Nou ja. Om het rond. Maar als je altijd in het nu zit. Het is natuurlijk wel makkelijk.
Dat klopt wel. Werkt dat ook wel eens tegen je? Nou ja, ongetwijfeld. Ja, maar... Dan is het opeens, is het kerstmis. Het is opeens. Want je ziet dingen niet zo aankomen dan. Als je heel erg in het nu zit. Nee, maar dat is toch veel lekkerder? Ja, daar heb ik altijd ruzie over met mijn vrouw ook. Die wil altijd alles plannen. En dan van tevoren weten zich verheugen. En dan denk ik, ik wil me helemaal niet verheugen. Misschien wil ik morgen wel rechtsaf.
Voorpret is toch een heel leuk iets. Ja, maar die kun je ook hebben over dingen die je nog... Over de verrassing. Ik bedoel, daarvoor ga je toch ook op reis? Om dingen te zien die je niet kent. Je kan wel naar de Borobudur vliegen die je veertig keer hebt gezien. Maar ik denk dat vier kilometer verderop het misschien wel interessanter is. Snap je? Ja.
Ik ben blij dat ze me betrouwbaar noemen. J.W. is een fantastische, zeer onderschatte zanger. Groot liedjeschrijver en bovenal een zeer goede vriend. En we gaan weer spelen voor het komende jaar. Leuk. En je zoon, dat je altijd toch een soort kind bent gebleven. Hoe doe je dat? Hoe blijf je een kind? Heel even volwassen zijn echt verschrikkelijk. En wat is er verschrikkelijk aan?
Dat je dingen als... Ik heb toevallig mijn zorgverzekering veranderd. Dat soort onzin. Overstappen, dat je moet verdiepen daarin. Ach jezus, verschrikkelijk. Dat vind ik vermoeiend. Echt, wat een gedoe. Nee. En godzijdank leven we in een land waar je kind kan zijn. Want in andere landen... kun je op je vierde al geen kind meer zijn tegenwoordig. Dus ja, dat is ontzettend boffen. En heel veel geluk hebben dat dat kan. En dat ik...
Blijkbaar een talent heb wat me dat ook toestaat om kind te zijn en losbollerig te fantaseren. Dat vind ik het leukste. In de zandbak spelen. Zo voelt het. Ik heb een loslaatmuseum. Een plek waar mijn gasten iets achterlaten. Wat wilde je achterlaten? Ja, dat moet een voorwerp zijn, hè? Ja, maar je mag nu ook iets symbolisch zeggen. Wat je achter wil laten. Oh, dit ben ik echt vergeten.
Dat ben ik gewoon vergeten. Ja, omdat je natuurlijk helemaal in het nu zit. Ja, dat is dus het nadeel daarvan. Ik laat hier het verleden achter me. En de toekomst ook. Ja, precies. Jongens, ik weet het echt niet. Ik vind het wel mooi. Ik heb ook geen spullen. Het is wel tekenend. Heb je geen spullen? Nee, ik hou helemaal niet van spullen. Ik ben ooit verhuisd toen ik student was.
En toen was ik klaar met studeren. Toen heb ik gewoon de deur achter me dichtgestrokken. Ik heb alleen maar boeken meegenomen. En de rest heb ik laten staan. Dat was een van de meest bevrijdende momenten uit mijn leven, eerlijk gezegd. Dus van mij mag altijd alles, iedereen mag alles hebben. Ik heb... Ik heb niks, ik koop ook zelden iets. Maar stel, er zou nu brand uitbreken bij jou thuis. Welk voorheb zou je meteen pakken van dat moet mee? De knuffel van mijn twintigjarige dochter. Ach.
Ja, dat zou echt het eerste zijn wat ik zou gaan halen. Wat voor knuffel is dat? Het is een uitermate smerige verganen konijn. Hij heet Nijn. Je verwacht het niet. Nee. Hij is heilig. Of zij, dat weet ik eigenlijk niet. Non-binair. We eindigen met de liefde. En Elvis Costello, zeg jij, I want you. Waarom is dat het nummer over de liefde?
Ja, jullie vroegen een nummer over de liefde. En toen dacht ik, heb ik daar lang over nagedacht. En natuurlijk hebben mijn vrouw en ik wel een liedje. Maar dat vond ik allemaal niet zo passend. En toen dacht ik terug aan... Omdat er ook een ding over vroeger moest. En toen dacht ik terug aan mezelf. Op dat zolderkamertje. Het kamertje bestaat nog. Bij mijn vader is het nog precies zoals het was. Met een poster van Anne Frank aan de muur.
Rare jongen. Ik had daar een platenspeler. Dit nummer heb ik als een van de weinigen... echt op repeat iedere keer de naald teruggezet. Daarom haak ik de poster van Anne Frank er ook bij. Daar stond onder... Als ik hier naar buiten kijk en die boom zie, zoiets, dan... denk ik aan die ideeën en hoop ik dat er een tijd komt dat ik die toch nog kan gaan uitvoeren. En die plaat had voor mij een soort zelfde gevoel op dat zolderkamertje. Voor mij sprak uit die plaat zo het verlangen naar...
iemand, ik wist nog niet wie het was, dat dat Eva Postie maar de boer de roman- en kookboekenschrijfster was die je kunt bestellen op keukenkast.nl, op dekeukenkast.nl. Maar dat wist ik toen nog niet. Maar dat nummer verwoorde wel dat verlangen naar liefde. Om dit gesprek dan zelf maar samen te vatten... dat verlangen naar liefde heb ik gevonden... in mijn vrouw, mijn gezin en mijn familie... maar ben ik een beetje kwijtgeraakt.
In de wereld. En ik hoop dat dat dan weer terugkomt. Maar komt het goed uiteindelijk? Geloof je daarin? Of... Of de wereld een happy end heeft. Ja, komt het uiteindelijk goed. Voorlopig even nog niet, denk ik. Deze moeten we even uitzingen met z'n allen. Ben je cynisch? cynisch niet teleurgesteld en verdrietig en licht angstig wel. Dat is nog erger. Nee, cynisme is vervlogen hoop. Dus eigenlijk is de vraag, heb je nog hoop? Dat is altijd hoop.
Waar dan? Hopen is het laatste wat doodgaat, dat zeggen ze toch. Dank je wel. Frank Lammers. Fijn dat je mijn gast wilde zijn. En wil je eerdere afleveringen van Misha terugluisteren. Ga dan naar je podcast app. Abonneer zodat je niks mist. En laat me weten wat je van het gesprek vond. Ik zit op Instagram. TV Gelderland 2021 TV Gelderland 2021 Is a waste of breath. I want you.
TV Gelderland 2021 TV Gelderland 2021 *** TV Gelderland 2021 TV Gelderland 2021 TV Gelderland 2021 TV Gelderland 2021 TV Gelderland 2021 I want you. TV Gelderland 2021 TV Gelderland 2021 TV Gelderland 2021 TV Gelderland 2021 TV Gelderland 2021 TV Gelderland 2021 I want you Oh no my darling Not with that clown I want you TV Gelderland 2021 ...could want you more. TV Gelderland 2021 TV Gelderland 2021 TV Gelderland 2021 I want you I want you