Ze weet het zeker. Zolang er seksisme bestaat, zal er seksueel grensoverschrijdend gedrag zijn. Dus pleit ze voor waakzaamheid, want we zijn er nog lang niet. Blijkt wel uit de populariteit van Andrew Tate, de TradWives, Johan Derksen en de kritiek op de Lentekriebels.
Het klinkt tegenstrijdig, maar door het onzekere te omarmen, heeft hij meer vat gekregen op de wereld om hem heen, op hemzelf. We spreken over zijn debuutroman 'Lentekind', over zijn afkeer van hokjes, over de kracht van de verbeelding en over hoe de dood vooral liefde is voor wat was en nog altijd is.
Een democratie, dat vergt actief onderhoud. En je hebt als burger de plicht om je te informeren. Maar een gratis krantenabonnement zou wel helpen. En media die zich meer op de inhoud richten en minder op de vorm. We spreken ook over populisme, het mechanisme van gemotiveerd redeneren en over de Europese verkiezingen.
Hij was wielrenner. Maar het had net zo goed een andere sport kunnen zijn, want hij wilde gewoon de beste zijn. En toen dat wielrennen stopte, miste hij vooral dat hij niet meer op die fiets zijn emoties kon verwerken. Op het moment waarop hij dat het hardste nodig had. We spreken over zijn werk als commentator en natuurlijk over het huidige wielrenklimaat: 'De wielrenners van nu zijn de beste wielrenners aller tijden. Punt.'
Daar zitten we dan, met ons oerbrein in een samenleving die eigenlijk te modern voor ons is. We bespreken voetbal als vredesmiddel, de verkeerde knoppen die we indrukken bij diversiteitsbeleid en - let op hier volgt een impopulaire visie - mannen en vrouwen zijn wél verschillend.
Het echte verhaal wil ze vertellen, over haar werk als strafrechtadvocaat. Dus ze zegt het nog maar eens: Ze vertegenwoordigt de dader, niet de daad. En ze pleit voor meer stilte, zowel van de kant van de advocaat als van de journalisten. Oh en altijd fijn: waar wij in Nederland goed in zijn op het gebied van rechtspraak!
Het was geruststellend, de gesprekken die ze voor haar podcast 'Lang zal ze leven' voerde met vrouwelijke 70-plussers. Want er kan nog zoveel gebeuren in die tweede helft. Ook maken we de balans op, vier jaar nadat ze de documentaire 'Waarom werken vrouwen niet' maakte over waarom er zoveel vrouwen parttime werken.
Als kind keek hij er iedere maand naar uit: Avro's Kinderbios. Met Yokidrink en een saucijzenbroodje op de bank. Vervolgens het lange wachten en je honger stillen met het bijbehorende plakboek. Zo ontstond zijn liefde voor TV. We spreken over De Verraders, kijkcijfers, Wagner, zijn Leitmotiv en over de tijd waarin geluk nog heel gewoon was: 'Nederland was groot, en niemand ging nog dood.'
Drie jaar geleden schreef ze een boek waarin ze uitlegt waarom ze afstand neemt van de islam. Vervolgens veranderde haar hele leven. Ze verloor haar anonimiteit, haar veiligheid, haar huis en het contact met haar ouders. In haar nieuwste boek beschrijft ze de hoge prijs die ze betaalde voor die nieuwe vrijheid, die minder vrij was dan ze dacht. Hoe boosheid verandert in verdriet. En hoe je nieuwe antwoorden vindt op levensvragen: 'Ik heb het hiernamaals ingeleverd.'
'Ik kan ook gewoon gaan tennissen', dacht ze nadat ze filosoof werd en ontdekte dat ze toch geen antwoord kreeg op de existentiële vragen. We spreken over de hoge verwachtingen die ze altijd heeft, en over taboes: zeggen dat je kinderen gewoon niet leuk vindt, dat je vakanties ingewikkeld vindt en dat je een nieuwe hond neemt, een dag nadat je vorige is doodgegaan.
Ze loopt niet meer over eieren, ze zijn inmiddels allemaal gebroken. Dus mag iedereen weten hoe ze over racisme denkt, over diversiteit en over Gaza. Bovendien, ze gelooft niet in de cancelcultuur. Die man met die snor roept nog steeds wat hij wil. We spreken over Curaçao en haar podcast over de moord op Helmin Wiels. En over Op 1, 'een jas die niet lekker zat'.
Hij wil eerlijk zijn over het geloof en vindt dat meer mensen dat zouden moeten doen. Dus lees je in zijn biografie over zijn worstelingen, zijn twijfels en legt hij uit waarom hij het geloof soms sektarisch en manipulatief vindt. Het leidde ertoe dat hij wordt omarmd door niet-gelovigen en bekritiseerd door gelovigen, een plek waar hij zich vrijer voelt dan ooit.
Hij kijkt met dezelfde blik de wereld in - ironisch en empathisch - maar het resulteert niet meer in sketches, maar in foto's. We spreken over zijn straatfotografie, de kracht van de mismatch. En over humor en stereotyperingen: kan dat eigenlijk nog anno 2024?
Pieter Post was zijn held toen hij klein was. Iedereen bijpraten, nieuws brengen, verhalen vertellen. Hij doet het nu op de radio, in podcasts en op X. En hij heeft een fascinatie voor mensen die groot durven te dromen, alles bereiken en vervolgens weer naar beneden vallen. We spreken over zijn vader, over het songfestival en natuurlijk over Lee Harvey Oswald. En jawel er is karaoke ik herhaal er is karaoke!
Jasmine Sendar kun je ontwerper, presentatrice, actrice, podcastmaker, danser of zanger noemen. Zelf wordt ze liever niet in een hokje geplaatst. Een multitalent is ze zeker. Sinds deze maand presenteert ze ook nog eens The Morning Show op NPO BLEND, samen met cohost Q-Bah.
Ayoub Louihrani is een true fellah, een echte boer, zoals hij zichzelf noemt. Hij wilde iets doen wat niemand anders deed, en zo kwam hij in het agrarische vak terecht. Dieren verzorgen is het mooiste en dankbaarste wat er is, vindt hij. Zijn doel is duidelijk: een eigen melkveeboerderij. Een gesprek over de vrijheid die het boerenbestaan je oplevert, wat pesten hem heeft opgeleveerd en hoe je tussen culturen zweeft en je toch thuis kunt voelen.
Ayla Çekin Satijn gebruikte het Turkse deel van haar naam lang niet. Op advies van haar ouders - om discriminatie uit de weg te gaan. Maar maakt ze zich als Turks-Nederlandse lesbische vrouw hard tegen stereotyperende rollen van Turkse vrouwen in films en tv-series. Ze debuteerde ze als regisseur met Beș en nu staat ze met haar korte film Yildiz op het CineSud van festival Cannes.
Rangel Silaev werd op zijn vijfde verliefd op het pianospel en op zijn tiende begon hij - als jongste leerling ooit - op het conservatorium in Tilburg. Hij werkt samen met grote artiesten maar wilde ook zijn eigen neoklassieke nummers schrijven. Zijn eerste eigen album is sinds vorig jaar een feit en eind april betoverde hij het publiek in TivoliVredenburg met zijn pianospel. Voor zijn werk heeft hij al 4 Platina Platen en 12 Gouden Platen gekregen. Hij is nog maar 24 jaar maar lijkt alles al be...
Raounak Khaddari schrijft, rent, leest en… vrienschapt. Ja: vriendschap is volgens Raounak een werkwoord. Zelf vriendschapte ze lang onbevangen en onwetend. Soms ging dat goed en soms ging dat fout. Haar ervaringen tekende ze op in het boek: Even goede vrienden. Want: vriendschap is echte liefde. Sterker nog: vriendschap is misschien wel puurder. En nu komt Raounak met een werkboek: want inderdaad, vriendschap is een werkwoord.
De plank missen? Dat vindt Kim Karssen, theatermaker en actrice, niet zo erg, als je maar sláát. Want theater maken is bij uitstek de kunst van het mislukken. Je voltooit je werk waar anderen bij zijn. In haar voorstelling We're all alone in this together gaat het over samen willen zijn, en hoe dat - gek genoeg - vaak samengaat met juist niet jezelf zijn. En vooral: niet de clown willen uithangen.
Met haar LinkedIn-activisme won Amy-Jane Gielen in april de Carla Atzema Soroptimist Publieksprijs en ze is bezig met een nieuw boek: Fix het systeem, niet de vrouw. Een gesprek over de werkelijkheid van werk en het ouderschap en bij wie de bal nu echt ligt.
Dickie Zebregs speelt mee in de Champions League van de kunstwereld en stond in maart dit jaar als jongste handelaar op de vooraanstaande beurs TEFAF. En ja, dat is best knap, vindt hij zelf ook. Helemaal voor iemand die de kunstopleiding niet heeft afgerond. Als zoon van een autohandelaar leerde hij: totale transparantie is het hoogste goed. Zijn galerie aan de Keizersgracht gaat in mei weer open en daar kijkt hij erg naar uit.
Het is zijn stip aan de horizon: Rico Verhoeven verslaan. Hoewel, het uiteindelijke doel is zichzelf beter leren kennen, op fysiek en mentaal vlak. Want de sport brengt hem dichter bij hemzelf. We spreken over spelplezier, staredowns, de band met je trainer die opvallend veel gelijkenissen vertoont met een liefdesrelatie. En: hoe train je om gemener te worden?
Niemand heeft het op zijn of haar sterfbed over werk. In haar boek 'De tijd van je leven' vraagt ze zich af waarom we dat eigenlijk niet doen? Dus spreken we over zinvol werk, workism, burn-outs, quiet quitting, de 90% moeders en wat werkvrijheid écht betekent.
Hij zingt niet meer voor de marathonlopers van Rotterdam, maar zijn carrière dendert gewoon voort. Hij treedt nog steeds op, zo'n honderd keer per jaar. Zegt nooit nee. En denkt nooit: 'was ik maar thuisgebleven'. We spreken over zijn jeugd, zijn grote dromen, de liefde en hoe het optreden altijd zijn redding is geweest.'
Risicovol waarheidsspreken, dat beschouwt ze als een daad van liefde. Vertellen wat je voelt, aanhoren wat dat met de ander doet, zonder het doel elkaar te overtuigen. En met de zekerheid dat je niet wegloopt en dat je verantwoordelijkheid neemt voor wat je zegt. 'Er is zoveel ruimte voorbij gelijk hebben'.
Eindelijk weet ik waarom een opera altijd zo lang duurt. Het draait om uitgesteld verlangen. We spreken over de politieke lading van opera's: 'de snijtafel waarop de burgerij zichzelf ontleedt', de male gaze - 'vrouwen worden doodgestoken, krijgen tbc of springen uit het raam' - en het begrijpen van die ene noot: 'Als je weet waar je naartoe moet luisteren, gaan die andere noten ook kloppen'.
Wanneer je denkt dat je niet nog dieper kunt gaan, ontdekken dat dat toch het geval is. En jezelf dan bijeenrapen en weer opstaan. Daar is hij goed in. We spraken over hoe hij omgaat met kritiek, waarom hij de gunfactor is verloren en waarom hij toch steeds terugslaat: 'Er is niemand die voor me opkomt, dus moet ik het zelf doen.'
Hij denkt iedere dag aan het Romeinse Rijk, behalve in het weekend. En die Romeinen dachten net als wij na over klimaatverandering, over luchtvervuiling, racisme, ongelijkheid.
Als meisje luisterde ze naar smartlappen en wist ze: er is een groter geheimzinnig leven waarin nare dingen gebeuren. We spreken over het alledaagse wankelen, en over de troost die het geeft als je iets leest waar je tot op dat moment zelf de woorden niet voor hebt kunnen vinden.
