Leuk dat je luistert naar deze aflevering van Helens Choice. Het is vandaag maandag als ik dit opnemen. Vam middag heb ik een masterklas gegeven voor carrière-switchers. Naar aanleiding van een vraag die ik kreeg nadat ik eigenlijk afgrond had en ook de opname had gestopt, dan blijf ik wel eens hangen. Zeker de afgelopen keer dat ik de masterklas heb gegeven, dan blijf ik wat langer hangen met de mensen die dan misschien nog wel vragen hebben, nog nabranders.
En de vraag die ik de afgelopen twee keer heb gehad, is het onderwerp voor deze aflevering. En die vraag is, hoe zit het dan als je in een bijna overspannen situatie zit terwijl je ook heel graag iets anders wil gaan doen. En ook werk wil maken van je zoektocht. Ik merk dat ik niet zoveel ruimte in mijn hoofd heb om daarmee bezig te zijn. En ik heb die vraag natuurlijk beantwoord na die masterklas in de vorige keer ook.
En ik denk, aangezien ik vaker deze vraag krijg en het ook iets is wat ik ook terug zie bij mensen die beginnen aan mijn coachings traject, dacht ik dat het wel heel waardevol zou zijn om hier een aflevering over te maken. Want wat gebeurt er nou vaak bij mensen die echt serieus een carrièreswitch overwegen? Heel vaak komt dat vanuit een situatie in het werk die ongewenst is, niet prettig.
Het is niet altijd zo erg, maar toch krijg ik best veel mensen in mijn traject die veel stress ervaren en al heel lang veel stress ervaren. En misschien zien ze dat niet altijd als een bijna overspannen situatie. Maar als ik even af ga op wat ik hoor in de traject en die gesprekken en ook wat gewoon merkbaar is en voelbaar is, dan zijn er toch echt wel heel veel mensen die langdurig een hoog stressniveau ervaren. En dat in ieder geval mede door wat er eigenlijk op het werk gane is.
En er zijn mensen die uit een burn-out komen of uit een bore-out en eigenlijk net weer een beetje aan het reintegreren zijn in hun oude functie. Wat mijn antwoord is, laat ik daar maar mee beginnen, wat mijn antwoord was richting de personen die mij deze vraag hebben gesteld naar de masterclass, is dat als je in een overleefstand zit, dus waarbij jouw werk je zo veel, of misschien ook niet je werk, maar laten we even van het werk uitgaan.
Als je werk je zo veel energie kost, dan kost je echt moeite en energie om de dag eigenlijk gewoon door te komen of de werkweek door te komen.
Dus je merkt dat je uitgeput bent aan het einde van de dag of misschien al half verwegen de week, dat je denkt, oh was dat eigenlijk maar weer weekend en je merkt dat je een soort van uitgeblust bent en eigenlijk altijd op je tenen loopt of je merkt dat je gewoon eigenlijk altijd aanstaat, misschien wel snachts wakker wordt, doordat je continu aan het rennen en vliegen bent, dan is jouw lijf hoogstwaarschijnlijk in een overleefstand waarbij er eigenlijk
continu adriene linne door je lijf gaat en je ligt hem eigenlijk alles op alles zet om je gewoon de dag goed door te laten brengen en eigenlijk alle energie daar naartoe gaat, terwijl jij tegelijkertijd misschien de wens hebt om van richting te veranderen en je wilt tegelijkertijd gaan exploreren, je wilt gaan onderzoeken wat je dan leuk vindt en je wilt daar tijd voor maken, maar misschien merk je al aan jezelf dat het heel moeilijk
is om dat ook op te pakken terwijl je ook nog eens veel stress ervaart aan de andere kant.
En het klopt dus ook en dat is ook wat ik vertelde, als je in een overleefstand leeft, wat misschien inmiddels al een soort van normaal voor je geworden is, dat kan natuurlijk dat je dat al jaren misschien zo gewend bent om te doen, maar dan is verandering van een carrière waarbij je nu straks je hard gaat volgen, die kans is heel klein als je niet werkt aan het verlagen van die chronische stress die je ervaart. En waarom is dat?
Nou, wat ik net zei, je hebt eigenlijk al je energie nodig om gewoon de dingen te doen die je moet doen voor je werk, dus je bent eigenlijk continu bezig om gewoon je werk gewoon goed te vervullen en dan blijft er gewoon weinig over voor iets anders en je kan je voorstellen dat als je stress ervaart en je bent moe, je bent uitgeput, dat er gewoon weinig energie is voor zelfs voor de leuke dingen.
Je zal dat misschien ook wel merken aan gewoon privéactiviteiten die je normaal opspraken hartstikke leuk vindt en die je ook energie geven omdat het iets leuks is, maar als jij uitgeput bent van het werk, dan zijn er ook leuke dingen niet meer leuk omdat je daar gewoon geen puf meer voor hebt. Nou, hetzelfde is dus voor dit soort activiteiten, in de masterclass leg ik ook uit wat er echt nodig is om te ontdekken wat je echt wil.
Daarvoor is nodig dat je gaat exploreren, dat je interessegebieden naar eerst gaat vaststellen van nou wat voor soort interessegebieden heb ik dan waar ik nieuwsgierig naar ben. Maar in zo'n onderzoek is het juiste bedoeling dat je met zo'n interesse aan een slag gaat in de praktijk. En dat is hartstikke leuk. Alleen, het is niet zo leuk als je er geen energie voor hebt. En daarom is het zo belangrijk dat je het alle twee aanpakt.
Dus dat je ook echt kijkt naar de oorzaak van het stressniveau wat je al langdurig hebt en wat veel te hoog is. En het is echt niet zo dat jouw stressniveau naar een niveau nul moet gaan om jouw zoektocht serieus aan te pakken. Maar het moet wel op zo'n manier verlaagd worden dat je ook weer in staat bent om gewoon meer te voelen.
Want kijk, uiteindelijk als je je hart wil gaan ontdekken en je doet jouw zoektocht, dat proces van dat ontdekken, dat gaat ook over weer leren herkennen wat je voelt bij dingen. Wat je echt leuk vindt. Waar merk je nou dat je plezier hebt in dingen en dat heeft te maken met voelen. Maar je voelt haast niet of niet goed als je heel erg in een stressstand zit, in een overleefstand.
Want dan is het eigenlijk een beetje alsof je verwacht dat wanneer je 200 kilometer per uur rijdt met de auto, dat je dan verwacht om hoe te aandacht te hebben voor de bloemertjes die je voorbij rijdt aan de kant. Dat kan gewoon niet. Daarvoor moet je genoeg vertragen in ieder geval om ook van de bloemertjes überhaupt te kunnen zien, maar daar ook nog een beetje van te kunnen genieten. Om moet je gewoon een bepaalde snelheid niet overschrijden. En dat is hetzelfde met die stresstoestand.
Wat ik doe in zo'n traject als ik merk dat mensen in zo'n situatie zitten, is dat ik eerst kijk van oké, wat is er in eerste instantie nodig om die stress wat te verminderen. Dus ik vraag natuurlijk wel naar hoe de situatie is. En ik wil ook weten waar krijg je dan stress van, waar merk je dat dingen je misschien niet lekker zitten, wat klopt er misschien niet voor je. En soms dan krijg ik wel eens te horen van ja, ik vind het moeilijk om bijvoorbeeld mijn grenzen aan te geven.
Of ik vind het moeilijk om nee te zeggen, waardoor ik eigenlijk altijd wel bezig ben met dingen misschien voor andere mensen en ik niet toekom aan mijn eigen dingen. En dat kan natuurlijk, dat je zelf al goed bewust bent van nou dit. Dit wil ik en dit wil ik niet. En dat je het gewoon lastig vindt om dat te verwoorden naar andere mensen toe, omdat je misschien het gevoel hebt dat je moet voldoen aan de verwachtingen van de ander en dat je dat gewend bent om zo te doen.
Maar het kan ook zijn, want dat merkt namelijk ook veel bij mensen die bij mij terecht komen die bijvoorbeeld uit hun burn-out komen, dat het niet soms helemaal niet gaat over het moeilijk vinden om iets tot uitdrukking te brengen, maar dat dus blijkt dat ze vaak zelf het moeilijk vinden om überhaupt te herkennen wat ze zelf nodig hebben of wat ze zelf liever zouden willen.
En wat ik wel eens als voorbeeld geef, is dat als je bijvoorbeeld gewend bent om alles wat een ander voorstelt eigenlijk wel prima te vinden en je hebt dat altijd wel zo gevoeld van nou iemand heeft een idee en jij gaat er altijd zo makkelijk in mee dat wanneer jij ergens mee komt en iemand anders wil dat dan niet, dan stap je ook heel makkelijk van je eigen idee af.
En als je dat lang genoeg doet en je hebt dat vaak genoeg gedaan, dan weet je zelf ook niet meer zo goed wat jij leuk zou vinden want tot voor kort was in principe alles oké wat een ander voorstelde.
Dus om dan te komen tot wat wil jij en wat heb je nodig begin je eigenlijk bij de vraag van ja wie ben ik eigenlijk en wat heeft mijn voorkeur als ik het mag zeggen wat zou ik dan liever willen A, B of C. En als je altijd gewend bent om gewoon maar mee te gaan met de ander, dan is dat best wel een uitdaging om dat gewoon te leren herkennen en daarvoor moet je soms ook gewoon dingen ja gewoon doen, kiezen, gewoon vertellen dat je liever A dan B wil en dan gewoon in
de praktijk ondervinden of je dat inderdaad een leuk idee vond of niet. Maar het is maar even om aan te geven dat soms je denkt dat het probleem zit in geen grenzen aan kunnen geven maar als je zelf al niet weet wat voor jou genoeg is geweest en wat voor jou te ver gaat en wat voor jou leuk is en wat niet, dan kun je die grenzen ook naar buiten toe niet communiceren want je weet gewoon zelf niet waar ze liggen. Dus dat zou dan stap 1 zijn.
Als het voor jou zo is dat je het zelf inderdaad ook niet weet dan heb je daar nog wel echt iets te doen. En dus kijk ik in zo'n traject altijd naar oké wat kunnen we op de korte termijn doen om dat stressniveau echt te verlagen zo snel mogelijk eigenlijk al wat lager te krijgen zodat er wat lucht ontstaat wat ruimte bij de persoon om ook een beetje op adem te komen om ook een beetje te kunnen ontspannen.
En kijk de deelnemers in zo'n traject die ervaren het traject zelf in onze gesprekken al als iets heel positiefs en ze gaan altijd positief weg. Dus ze krijgen er energie van want je kan ook je verhaal kwijt. Je bent bezig met iets wat voor jou belangrijk is. Je commiteert je ergens aan wat er voor jou toe doet. En dat maakt dat het traject zelf en de gesprekken sowieso al een positieve bijdrage leveren aan dat gevoel van weer nieuwe energie krijgen.
Maar het is zo belangrijk dat je dat traject of dat traject in ieder geval zo begeleid wordt dat je ook daadwerkelijk geholpen wordt om eigenlijk de tot de kern te komen van waarom je überhaupt in een bijne overspannen of overspannen situatie terecht bent gekomen. Want zonder dat je dat weet kan je dat ook niet oplossen. En dan ligt de focus heel vaak op gewoon terugkeren zo goed en zo snel mogelijk terugkeren naar de oude situatie.
Terwijl in mijn ogen als jij iets van een burnout of bore out hebt of echt een situatie waarbij je gewoon overspannen thuis komt te zitten dan klopt er iets niet in de keuzes die je maakt en de acties die je eigenlijk onderneemt die stroken dan niet met wat voor jou goed is en wat jij nodig hebt en wat voor jou belangrijk is. Ergens staat het haaks op iets wat voor jou van belang is.
Je wil echt weten wat dat is zodat je daarna andere keuzes kunt maken zodat je daarna jouw acties en jouw keuzes wel in lijn kunt brengen met wat belangrijk voor je is. En als die twee kloppen dan haal je de oorzaak weg van een mogelijke burnout omdat je dan handelt vanuit jouw eigen behoefte en vanuit jouw eigen verlangens en jouw grenzen.
En dat is wat ik aan jou mee wil geven dat als jij in zo'n situatie zit dan zou ik zeker kijken of je daar hulp bij kunt krijgen om achter de oorzaak te komen van jouw overspannen situatie of stressvolle situatie. Dus dat je met iemand kan praten daarover die jouw helpt om naar scherp naar te kijken en dat diegene je ook kan helpen om die stress te verlagen en structureel te verlagen. Je verlagen natuurlijk structureel door de oorzaak te achterhalen en dat ook op te lossen daar aan te werken.
Maar er zijn ook vaak dingen die je kunt doen om gewoon ook op hele korte termijn al voor meer vertraging te zorgen. Al is het maar dat als je nu altijd aan het rondrennen bent dat je begint in ieder geval met pauze te nemen als je pauze hebt.
Dat is maar een klein voorbeeld, maar zo zou je nog veel meer dingen inbouwen om in ieder geval de tempo naar beneden te krijgen maar na je ook wat makkelijker een beetje afstand kunnen nemen van wat je dag in dag uit op de automatische piloot aan het doen bent en hoe je dag in dag uit reageert op bepaalde situaties.
Je wilt dat van een afstand ook kunnen bekijken om te zien van he, maar waarom maak ik dat soort keuzes op dat moment terwijl ik achteraf me heb eigenlijk voel dat het misschien niet helemaal klopt en ik het misschien anders had willen doen of zeggen. Terwijl je dat doet kun je prima ook al een begin maken met jouw zoektocht, want dat is ook wat ik in het traject doe.
Het is niet alsof we eerst een paar weken alleen maar daar aan werken en vervolgens aan de belangrijke vraag om ook te gaan ontdekken wat je wilt. En waarom niet? Het is juist een samenspel omdat het proactief bezig zijn met ontdekken wat je wil is voor diegene ook heel belangrijk. Dat geeft juist energie.
Dus je moet het heel goed weten te combineren en doseren op zo'n manier dat je aan de ene kant werkt aan het oplossen van een probleem van langdurig hoogstressniveau terwijl je aan de andere kant ook gericht bent op het meer energie krijgen, positieve energie, door je aan een slag gaat met iets wat je heel graag wil. Dat is het ontdekken van wat je wilt doen en dat is bezig zijn met dingen die jou interesseren en die jouwnisgierig maken.
En dus die twee, dat is echt een samenspel en dat gaat gewoon in een bepaalde balans. Dat is voor iedereen anders. Dus pak het op zo'n manier aan waarbij je ook gewoon aan voelt, gewoon elke keer een volgend stapje neemt en probeer ik te voelen of het voor je klopt of niet.
En ik weet dat als je niet gewend bent om je lijf te voelen, want dat is vaak ook een probleem als je bijvoorbeeld in een burn-out terecht bent gekomen, dan zijn die signalen van je eigen lijf die zijn soms misschien heel subtiel.
Kijk, als je eenmaal in een burn-out terecht bent gekomen, dan heeft jouw lichaam natuurlijk al hele duidelijke signalen afgegeven dat je niet anders kan dan gewoon de rust nemen, want je eenmaal weer aan het werk bent gegaan, dus je bent bijvoorbeeld gereïntegreerd na een tijdje of half gereïntegreerd en je bent nog bezig met opbouwen van het aantal uren dat je werkt, dan gaat het dus in mijn ogen niet alleen maar omdat je terugkomt in je
oude werk, maar dat je dus gaat kijken in het werk wat je doet van oké, hoe is mijn dag geweest en wat heb ik gemerkt aan mijzelf en heb ik misschien signalen opgepakt van iets wat we misschien niet lekker zitten, iets wat me misschien irriteert, iets wat waar ik misschien ja tegen gezegd heb, terwijl ik nu daar eigenlijk spijt van heb.
Dus het zijn misschien in het begin voor jou hele kleine subtiele signalen, maar als je echt gecommitteerd bent om ze te gaan leren herkennen, dan ga je ze echt herkennen. Dus als je dat voor jezelf iedere dag gewoon in een schriftje zou opschrijven, wat jou misschien opgevallen is aan hoe je je hebt gevoeld of hoe jouw lijf misschien ergens op gereageerd heeft, dan ga je langzamerhand makkelijker herkennen wat jouw lichaam je vertelt.
En dat is echt cruciaal om dan vervolgens ook te kijken van oké, wat voor andere keuzes zou ik dan willen maken. Dat kan je heel bewust voor iets anders kiezen, zodat je ook ziet wat het effect is daarvan van die andere keuzes op wat je dan ervaart. En dat is heel erg waardevol.
En wat het mooie is, want het lijkt nu als of het dan alleen maar gaat over het herstellen van een soort overspannen stress situatie, maar het mooie daarvan is, is dat je al begonnen bent met iets wat gewoon een integraal onderdeel is van een carrière switch maken. En dat is veel dichter bij je gevoel staan, weten te herkennen wat je nodig hebt en waar je behoefte aan hebt en het dan vervolgens ook tot de uiting kunnen brengen in woorden en in daden ook in keuzes.
En dat ben je dan eigenlijk al aan het doen terwijl je eigenlijk bezig bent om jouw stressniveau juist te verlagen en ook de oorraak van jouw langdurige stress ook weg te nemen. Dat is wat ik met je wilde delen vandaag. Ik dank je wel voor het luisteren. Als je iemand weet waarvan je denkt, nou diegenen heeft misschien wel iets aan deze aflevering, delen het alsjeblieft, dat zou ik echt hartstikke fijn vinden. En nou wie weet tot een volgende keer. Doeg!