«Πώς η ΔΕΠΥ με βοήθησε να λύσω ένα άλυτο μυστήριο ενός αιώνα σε αγγλικό μουσείο»

Καλώς ήρθατε σε ένα ακόμα επεισόδιο podcast της σειράς Ζούμε Ρε! της Λάιφο με τον Θοδωρή Τσάτσο και τη Χρυσέλα Λαγαρία. Τι κοινό έχουν η Σοφία της Προσίας, εγγονή της Βασίλισσας Βικτορίας και η Μαρία Περούτζια, σύζυγος του Λέο Πολντερότσιλ. Δύο εικόνες όπου στο Μουσείο του Μπράιτον αναζητούσαν για χρόνια την ταυτότητά τους. Τι χρειαζόταν να τις ενώσει?

Μήπως τελικά χρειαζόταν ένα μυαλό με δέπι. Η Ανδριανή Ρέλου, ιστορική detective, είναι εκείνη που κατάφερε να λύσει το γρίφο και είναι μαζί μας σήμερα για να ξεδιπλώσουμε την ιστορία του. Είναι τα podcast της Λάιφου. Ανδριανή, πριν σε ευχαριστήσουμε πάρα πολύ που είσαι μαζί μας σήμερα, να πούμε μερικά βιογραφικά στοιχεία για σένα, γιατί είναι... Πραγματικά έτσι εντυπωσιακά. Είσαι λοιπόν απόφοιτη τμήματος μουσικών επιστημών στην Αγγλία. Και έχεις ασχοληθεί πολύ με το σενάριο, με την ηθοποιία.

Ενώ ασχολείσαι ενεργά και με τον ακτιβισμό και με το content creation κυρίως σε TikTok και Instagram, θα μας τα πεις αυτά γιατί είμαστε πολύ περίεργοι να τα μάθουμε, σε ό,τι αφορά τη δέπη και τον ναυτισμό. Ανδριανή, χαιρόμαστε πολύ που σε έχουμε μαζί μας σήμερα. Και ευχαριστούμε που ήρθες, γιατί ήρθες και από μακριά. Να ήρθες από την Αγγλία. Να το πούμε αυτό, ότι είσαι μαζί μας και έχεις κάνει όλο αυτό το ταξίδι από την Αγγλία.

Αδριανή, να πιάσουμε την ιστορία από το πώς... κατάφερες να λύσεις το συγκεκριμένο γρίφο και βασικά εγώ θέλω να μάθω τι σε τράβηξε να δώσεις τόση πολύ προσοχή αν έχω διαβάσει σωστά κάποια συνεντεύξη σου Εσύ είχες πάει να δεις το μουσείο, δεν είχες καμία πρόθεση από πριν να το ψάξεις, έτσι δεν είναι. Και βλέποντας τα ταμπελάκια στις εικόνες αυτές που έλεγαν ότι δεν ξέρουμε την ταυτότητά του

ενεργοποίησες ένα μηχανισμό για να καταφέρεις να το βρεις. Τι σε παρακίνησε? Σε παρακίνησε το πρέπει να μπει και αυτό στη θέση του, πρέπει να έχει και αυτό την ονομασία του. Σίγουρα παίζει μεγάλο ρόλο το πείσμα. Και εγώ είμαι πολύ πεισματάρα. Και όταν κάτι μπει στο μυαλό μου πρέπει να το κάνω. Γενικά πάντα είχα αυτή τη δυνατότητα νομίζω να αναλύσω πληροφορίες πολύ γρήγορα. Και έχω ορκετά αναλυτικό μυαλό.

Κι έτσι δεν μου ήταν δύσκολο ακριβώς. Είναι πολύ δύσκολο να εξηγήσω πώς ακριβώς συνέβη γιατί... Το είδα αυτό στο μουσείο, ήμουν με την αδερφή μου, αυτό ήταν πριν από περίπου ένα χρόνο. που πήγα και έγινε όλη η διαδικασία. Απλά δεν ανακοινώθηκε μέχρι το καλοκαίρι πέρυσι. Πήγαμε λοιπόν στο Μουσείο του Brighton

Και εγώ ήθελα πολύ, επειδή είμαι ηθοποιός και συνεργογράφος και έγραφα, βασικά τώρα θα γίνει ταινία το καλοκαίρι, μια ταινία για τους προραφαηλίτες που είναι κίνημα τέχνης. Και είχαν μια εκθεσή εκεί πέρα και γι' αυτό πήγαμε στο μουσείο. Αλλά μετά που μπήκαμε, είδα αυτή την έκθεση που είχε κομμάτια Φαμπερζέ, τα οποία διάβασε ότι ανακαλύφθηκαν στο υπόγειο του μουσείου πριν από κάποια χρόνια.

Αλλά κανείς δεν μπόρεσε να ταυτοποιήσει τις γυναίκες που ήταν σε αυτές τις κορνίζες. Και αυτές είναι πολύ μικρές κορνίζες, είναι μικροσκοπικές φωτογραφίες. Και φυσικά, πολύ παλιές, είναι από τις αρχές του 20ου αιώνα. Και οι ερευνητές που είχαν έρθει στο μουσείο τότε, είχαν κάνει κάποιες εικασίες για το ποια είναι η ταυτότητά τους, αλλά δεν μπορούσαν να τις ταυτοποιήσουν πραγματικά.

είχαν σκεφτεί ότι μπορεί να είναι από την ρωσική βασιλική οικογένεια που έθανε το 2017. Αλλά δεν είχαν μπορέσει να τις ταυτοποιήσουν. Και έτσι τις είχαν βάλει εκεί πέρα στο display. Και έλεγαν ότι άμα κάποιο μέλος του κοινού, κάποιος που έρχεται στο μουσείο, μπορέσει να ταυτοποιήσει, να του στείλει ένα email για να με έχουν πληροφορίες ή κάτι τέτοιο και η αδερφή μου μου είπε εσείς είσαι πολύ καλή σε αυτά τα πράγματα και μου το έκανε σαν πρόκληση, σαν challenge

Και έτσι, μέσα σε πέντε λεπτά, μπορούσα να βρω τη ταυτότητα της πρώτης. Σοβαρά, σε πέντε λεπτά. Της Marie de Rothschild, βρήκε τη ταυτότητά της σχεδόν αμέσως. Η άλλη, η Σοφία της Πρωσίας, που τελικά έτυχε να ήταν και έχει σχέση με την Ελλάδα, ήταν η βασίλισσα Σοφία της Ελλάδας. Αυτή πήρε λίγο περισσότερο χρόνο, μου πήρε κάποιες μέρες. αλλά χρησιμοποίησα

Τη γνώση που έχω για τη μόδα της εποχής, μ' αρέσει πάρα πολύ η βικτοριανή εποχή, με πολύ ουσιαστικό τρόπο. Δηλαδή, εγώ θέλω να είμαστε πάντα για τη μόδα, για την ιστορία, για τις παραδόσεις των ανθρώπων. Με ενδιαφέρει πάντα πάρα πολύ. Βλέποντας αυτό, το πώς είχαν τα μαλλιά τους, πώς ήταν φτιαγμένες, μπορέσαν να ταυτοποιήσουν την εποχή και κατάλαβα ότι οι ερευνητές Είχανε κοινή λάθος. Δεν ήταν από το 1927 ή από την Ρωσική Επανάσταση. Ήταν από περίπου το 1925-1926.

Άρα κοιτάζαμε τελείως διαφορετική πλευρά της ιστορίας και δεν κοίταξα την ρωσική ιστορία, κοίταξα την βρετανική ιστορία και τι θα είχε σχέση με το που βρέθηκαν οι εικόνες αυτές. Σωστά. Κατάλαβα ότι... Η Μαρίνα de Rothschild είχε επισκεφτεί το μέρος στο οποίο βρέθηκαν αυτές οι εικόνες, άρα θα τις είχε δώσει στην κυρία του σπιτιού, γιατί αρχικά οι εικόνες ήρθαν από το Preston Manor, που είναι ένα υπέροχο σπίτι εκεί κοντά στον Πράιτον. που τότε δεχόντουσαν όλους βασιλείς, πολύ πλούσιους ανθρώπους.

και είχαν δεχτεί και εκείνοι κάποτε και μάλλον τους είχε δώσει τη φωτογραφία της και μπορεί να τους είχε δώσει και την κορνίζα του Φαμπερζέ με τη φωτογραφία της σαν δώρο δηλαδή σαν να δίναμε τώρα σε φίλους μας δώρο ένα iPhone ας πούμε γιατί είχε πολύ μεγάλη Αξία για να κάνεις ένα απλό δώρο. Αλλά για την Σοφία της Πρωσίας ήταν λίγο πιο δύσκολο. Μπόρεσα και βρήκα αποδείξεις ότι η Ελληνική Βασίλικο γίνεται τότε.

Στο Σάσεξ, που εκεί πέρα είναι το Μπράιτον. Κάθε καλοκαίρι. Επειδή φυσικά ήταν Βρετανογερμανοί, δεν ήταν Έλληνες, όπως γνωρίζουμε. Και έτσι βρήκα αποδείξεις ότι πήγαινε διακοπές στη περιοχή και μετά μπορούσα να ταυτοποιήσω... Συγκρίνοντας φωτογραφίες, βρήκα πάρα πολλές φωτογραφίες και ασπάνιες φωτογραφίες της Σοφίας της Πρωσίας και τη σύγκρινα και μετά της έστειλα στους curators του μουσείου. Τρελάθηκαν και εντουσιάστηκαν πάρα πολύ. Μου λέγανε δεν πιστεύαμε ότι κάποιος θα το έκανε.

Τόσα χρόνια που το έχουμε βάλει αυτό το display, κανείς δεν μας έχει στείλει τίποτα. Πόσα χρόνια το έχουν? Νομίζω το 2018 ανακαλύφθηκαν σε ένα υπόγειο του μουσείου. Της έβαλαν εκεί πέρα στο display και από τότε μέχρι το 2024 Κανείς δεν έχει ασχοληθεί. Ενώ έχει περάσει τόσες εκατοντάδες χιλιάδες κόσμο. Ναι. Δεν έχει... Ναι. Ναι. Ωραία. Ένα πράγμα λοιπόν που λες ότι χρειάζεται προφανώς είναι η γνώση της εποχής και της μόδας και των ιστορικών πραγμάτων.

για να κατευθυνθείς και που να κοιτάξεις όχι στη Ρωσία αλλά στη Βρετανία και τα λοιπά. Τι άλλο χρειάζεται όμως για να συμβεί αυτό γιατί τα συνδέεις αυτά με την ΕΒΕΠΗ.

Τα συνδέω με τη Δέπη γιατί η νευροδιαφορετικότητά μου μου έχει προσφέρει μια πολύ δυνατή αναγνώριση μοτίβων. Μπορεί να έχω κάποιες άλλες δυσκολίες. Δυσκολεύομαι στο να είμαι στην ώρα μου. Να δυσκολεύομαι να καταλαβαίνω... Κάποιες λεκτικές πληροφορίες. Ή στο να έχω εκτελεστικές δυσλειτουργίες, δηλαδή να δυσκολεύομαι να κάνω αυτό που θέλω μερικές φορές. Αλλά επίσης έχω έντονη υπερεστίαση, δηλαδή μπορώ να εστιάσω σε κάτι που με ενδιαφέρει.

Μπορεί να το κάνω αυτό για ώρες ή μέρες, χωρίς διάλειμμα, χωρίς να θέλω να φάω ή να πάω τουαλέτα ή να... Κάνω οτιδήποτε άλλο που είναι ανθρωπινή ενάγκη. Και σαν παιδί, αυτό ήταν σαν, ας πούμε, θα διάβαζα πεντακοσάλητα βιβλία με μιας. Δηλαδή όλη η μέρα. Αλλά δεν θα σταματούσα να διαβάζω. Τώρα σαν ενήλικη. Δεν το κάνω τόσο συχνά. Αυτό μου είναι λίγο πιο δύσκολο το να διαβάζω τόσο πολύ και σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα. Λογικό ακούγεται πάντα. Αλλά έχω αυτή την πολύ έντονη αναγνώριση μοτίβων.

και πιστεύω σχετίζεται με τη ΔΕΠΗ, πιστεύω σχετίζεται με την ευρωδιαφορετικότητά μου γενικά. αλλά δεν σημαίνει ότι είναι απαραίτητα χάρισμα. Γιατί μερικές φορές αυτό μπορεί να είναι επειδή... Είμαι πάρα πολύ παρατηρητική αλλά σε βαθμό που φαίνεται σαν να μην είμαι παρατηρητική. Δηλαδή ξεχνάω κάποιες βασικές λεπτομέρειες αλλά θυμάμαι λεπτομέρειες για πράγματα που είναι άσχετα. ίσως άχρηστε, περίτα. Αλλά αυτό μερικές φορές με κάνει κιόλας να είμαι...

Να φαίνεται στα ταλέντο. Ναι, ναι. Ανδριανή, πώς θα εξηγούσες τι είναι η Δέπη σε έναν άνθρωπο που την ακούει για πρώτη φορά. Η Δέπη είναι μια νευροαναπτυξιακή διαταραχή. η οποία συνήθως φαίνεται στα παιδικά χρόνια κάποιου. και σημαίνει διάσπιση ελληματικής προσοχής και υπερκινητικότητα. Τώρα να πούμε ότι αυτό είναι ένα λάθος, γιατί δεν σημαίνει ότι υπάρχει έλλειψη προσοχής.

και υπερκινητικότητα. Πρώτα απ' όλα δεν έχουμε καν όλη μας υπερκινητικότητα που έχουμε δέπει. Εγώ έχω. Επίσης η ελληματική προσοχή φαίνεται στην ελληματική προσοχή γιατί δεν μπορούμε να προσέξουμε με τον ίδιο τρόπο όπως όλοι οι υπόλοιποι. Αλλά μπορούμε να προσέξουμε... Με πολύ έντονο τρόπο άλλα πράγματα που μας ενδιαφέρουν. Και αυτό στην παιδική ηλικία μπορεί να προκαλεί δυσκολίες στο σχολείο. Και γι' αυτό πολλά παιδιά παίρνουν διάγνωση από πνευρή ηλικία. Εγώ πήρα διάγνωση στα 15 μου περίπου.

Μετά από πολλά χρόνια δυσκολίας. Αργά σχετικά. Αργά, ναι, ναι. Αλλά... σχετικά με πολλές άλλες γυναίκες που γνωρίζω. Που δεν έχουν πάρει καθόλου και μπορεί να είναι πια ενήλικες και να μην το έχουν ψάξει ή να θεωρούν ότι αφού ενηλικιώθηκα δεν χρειάζεται να... Κάπως έχουμε στο μυαλό μας στην Ελλάδα ότι η ΔΕΠ είναι κάτι που αφορά τους μαθητές. Αν πάψεις να είσαι μαθητής...

με το να μάθεις αν έχεις δέπει. Και επίσης νομίζω το έχουμε και λίγο καραμέλα, όποιος δεν διαβάζει, όποιος δεν μπορεί να συγκεντρωθεί, το πετάμε λίγο σε αυτό. Ναι, πλέον έχουμε φτάσει στο άκρο να λέμε έχω και εγώ λίγο δέπει. Όλοι έχουμε λίγο δέπει, λίγο αυτισμό, λίγο απ' όλα.

Αλλά ξέρετε τι είναι το παράξενο. Ότι άμα γνωρίσεις ένα άτομο που χειδέπει, το καταλαβαίνεις αμέσως, νομίζω, είσαι πολλούς από εμάς. Έχουμε κάτι που ξεχωρίζει, μερικές φορές με αρνητικό τρόπο. Εγώ δεν θέλω ότι είναι αρνητικό, αλλά οι άλλοι το βλέπουν αρνητικά. αλλά για τα άτομα τα οποία μπορεί να λένε έχω και εγώ λίγο δέπι Οκ, μπορεί να έχεις, αλλά άμα δα σε επηρεάζει και δεν είναι διαταραχή,

Δεν έχεις δέπει. Μπορεί να έχουμε όλοι μας στοιχεία, γιατί αυτά είναι ανθρώπινα στοιχεία. Όλα τα στοιχεία της νευροδιαφορετικότητας και του αυτισμού και της δέπει, της λεξίας, είναι ανθρώπινα χαρακτηριστικά. Αλλά άμα είναι σε πολύ εντονό βαθμό... τότε γίνεται διαταραχή και τότε είναι δέπει ή αυτισμός ή οτιδήποτε άλλο σχετικό.

Ωραία διαφοροποίηση. Θέλεις να μας πεις με έναν τρόπο πώς σε επηρεάζει για να φτάσεις να το πεις διατεραχή. Με επηρεάζει με πολλούς τρόπους. στο σχολείο με επηρέαζει ότι δεν είχα κανένα ενδιαφέρον για τα μαθήματα ήμουν πολύ κακή μαθήτρια ενώ δεν ήμουνα με χαμηλή ευφυΐα ή να έχω έλλειψη ευκαιριών. Όντως, με πίεζαν πάρα πολύ να τα προσπαθήσω.

Και προσπάθησαν να με στηρίξουν η οικογένειά μου. Αλλά δεν έδειχνε ενδιαφέρον για το σχολείο. Έδειχνε ενδιαφέρον μόνο για αυτά που μου άρεσαν. Αλλά σε βαθμό που ήταν σχεδόν αλόκοτο για τους υπόλοιπους. στο δημοτικό που δεν είχα διάγνωση Είχα κάποια πολύ αρνητικά περιστατικά με τους θεσκάλους μου στο σχολείο, ειδικά από την πρώτη δημοτικού, που έλεγαν πολλές συμμετά μεταστώς τους γονείς μου.

Λοιπόν, η δασκάλα μου, η κυρία Φανή, το έχω πει πολλές φορές αυτό, αλλά έχω μπει με αυτή τη γυναίκα. Όταν είναι 6 ετών, είπε στη μαμά μου ότι η Ανδριανή είναι καθυστερημένη και δεν πρέπει να είναι σε τυπικό σχολείο. Πρέπει να πάει στο πίκπα. Πρέπει να είναι μόνο με τέτοια παιδιά, δεν κάνει για φυσιολογικό σχολείο. Και η μαμά μου τζάπηκε πάρα πολύ, αγχώθηκε. Το έμαθαν φυσικά όλοι οι γονείς της τάξης, το ήξεραν μέχρι τότε, γιατί η δασκάλα φυσικά κουτσοπόλευε, τα παιδιά κουτσοπόλευαν.

Με πήγε η μαμά μου για να κάνω αξιολόγηση, για αυτισμό και δυσλεξία και τεστ νοημοσύνης. Στο τεστ νοημοσύνης είπανε Αινριν είναι πανέξυπνη, έχει πολύ ψηλή νοημοσύνη για την ηλικία της, αλλά είναι πάρα πολύ τεμπέλα. Τεμπέλα, είναι το επόμενο. Και ενώ είχα στοιχεία και από τον αυτισμό και από την δεσλεξία δεν τα αναγνώρισαν επειδή δεν είχα τυπική συμπεριφορά από αυτά.

Μετά στο σχολείο, επειδή δεν είχα καμία διάγνωση, στο δημοτικό η ζωή μου ήταν κόλαση. Είχα τρομερό bullying και από τους συμμαθητές μου και από τους τασκάλους. Ένιωθα απόλυτα μόνη. Ήταν και ψυχολογικό, συναισθηματικό και σωματικό το bullying. Και αυτό μου προκάλεσε έντονο άγχος. Και έτσι ανέπτυξα και αγχώδια ταραχή, η οποία με δυσκολεύει πάρα πολύ και στα παιδικά μου χρόνια και στην εφηβεία μου. Μετά, όταν πήγα στο γυμνάσιο, πήγα στο καλλιτεχνικό σχολείο.

Το οποίο μου άλλαξε τη ζωή. Αυτό ήθελα να μου φαντάζομαι ότι εκεί άλλαξαν όλα. Ναι, και άλλαξαν όλα. Γιατί γνώρισα άλλα παιδιά που είχαν αυτό το παράξενο, ολόκοτο... Και εγώ δεν το έχω ξανακούσει ποτέ. Φυσικά το έψαξα. Και λέω στους γονείς μου, αυτό έχω, πρέπει να με πάτε για αξιολόγηση τώρα. Εσύ τους κατοδίγησες. Εγώ τους κατοδίγησα, ήμουν 12 χρονών και τους είπα πρέπει να με βάλετε στη λίστα αναμονής, να γίνει αξιολόγηση.

Πρόλευες τα ιατροπαιδαγωγικά, ήταν και δασίσαι, πήγες να κάνεις. Με πήγαινε στο παιδόν, αλλά η λίστα αναμονής. Ήταν τεράστια. Και μέχρι να φτάσω στο top της λίστας. Μέχρι να γίνουν όλες τις αξιολογήσεις που μου έκαναν αξιολόγηση για τα πάντα. Δεν ξέρω αν αυτό είναι το φυσιολογικό κιόλας για κάποιο άτομο που έχει αντίστοιχη συμπεριφορά με μένα ή αντίστοιχα στοιχεία με μένα, αλλά μετέστεραν για τα πάντα. Και είπαν στους γονείς μου ότι έχω δέπη και δεσαρρυθμισία.

σε αρκετά βαριά μορφή η Δέπη, αλλά μην ανησυχείτε, όταν τελειώσει το σχολείο, θα το ξεπεράσει, δεν θα το έχει, θα φύγει μετά τα 18, φεύγει πάντα η Δέπη, τόσο ελάχιστες περιπτώσεις. Σαν την ανέμα βολογιά, κάπως. Ναι. Στο σχολείο έλαβα κάποια στήριξη που ήταν πολύ βοηθητική. Επίσης πήγαινα στο παιδό για τρεις ώρες τη δομάδα για συμπεριφορική θεραπεία και ψυχοθεραπεία, το οποίο ήταν πολύ ιδιαίτερο.

Ένιωθα ότι με αντιμετώπιζαν σαν ένα δύσκολο παιδί που δεν μπορούσε να καταφέρει πολλά. Νομίζω το πίστεψα και εγώ. Γιατί όταν όλοι σου φέρονται, λες και είσαι, θα πω αυτή την άσχημη λέξη καθεστηρημένη, και σε σχολικό περιβάλλον αλλά και από άτομα που υποτίθεται σε στηρίζουν για τη διαφορετικότητά σου οποιαδήποτε και να είναι αυτό σε πληγώνει Και νομίζω, ενώ δεν ήταν τόσο παλιά, ήταν λίγο πριν από 12 χρόνια τότε που πήρα τη διάγνωση.

Ακόμα χρησιμοποιούσαν τις λέξεις μερικές φορές, ακόμα χρησιμοποιούσαν αρνητική ορολογία για τη βέπη και για... Τα άλλα στοιχεία μου. Μου το λένε και συχνά ότι έχω πολλά στοιχεία ότι είμαι στο φάσμα. Δεν έχω πάρει διάγνωση γι' αυτό επειδή είμαι υπερβολικά υψηλά λειτουργική. αλλά πιστεύω και όλα αυτά τα στοιχεία με την αναγνώριση μοτίβων έχουν να κάνουν και με αυτό και φυσικά εγώ πιστεύω και όλος ότι η δέπη και ο αυτισμός βρίσκεται στο ίδιο φάσμα

απλά έχουν διαφορετική έκφανση. Βέβαια, πολλοί διαφωνώνουν με αυτό, αλλά είναι ενδιαφέρουσα συζήτηση που γίνεται στην κοινότητα της νευροδιαφορετικότητας.

Έχουμε πάρα πολλά κοινά μεταξύ μας. Η οικογένεια πώς το πήρε όλο αυτό. Πριν πούμε για την οικογένεια. Θέλω να βάλω ένα disclaimer εδώ και να πω ότι όλοι αυτοί οι άνθρωποι που χρησιμοποιούν Τη λέξη καθυστέρηση καθυστερημένο σαν κάτι κακό πρώτα απ' όλα είναι πάρα πολύ προσβλητικό για τους ανθρώπους που είναι άτομα με νοητική στέρηση. και όταν επίσης σου δίνουν εσένα μια ταυτότητα που δεν την έχεις αν την είχες κανένα πρόβλημα αλλά δεν την έχεις

Και είμαι πάρα πολύ σίγουρη ότι αν αυτοί οι άνθρωποι κληθούν να αξιολογήσουν άτομα με νοητική στέση και να τα βοηθήσουν, δεν θα ενδιαφερθούν και καθόλου να τα βοηθήσουν. Δηλαδή είναι όλο τόσο λάθος και προς εσένα που... σε χαρακτηρίζουν με έναν τρόπο που δυστυχώς την χώρα μας έχει πάρει και πολύ άσχημη ταυτότητα ενώ δεν θα έπρεπε. Και είναι λάθος και προς την ίδια τη λέξη και την ομάδα των ανθρώπων.

ότι και να μου το λένε τώρα πια και τι κακό έχει το να είσαι και να έχεις κάποια νοητική διαφορά και να μου το λένε γιατί μου το λέτε σαν κάτι κακό και έτσι κάπως τους ακυρώνεις όταν το λένε αυτό και εμένα μου το λένε ακόμα ειδικά στα κοινωνικά δίκτυα στο TikTok και στο Instagram λαμβάνω σχεδόν καθημερινά μηνύματα που να μου λένε Ότι έχω νοητική στέρηση, είσαι καταστερημένη, είσαι προβληματική, είσαι...

Γιατί το λένε πιστεύεις Το λένε haters Νομίζω ότι το λένε γενικά Νομίζω ότι η εμπειρία μου εμένα με το TikTok Ειδικά λέει ότι το λένε γενικά Και ότι το κοινό του TikTok είναι ένα είναι ένα πολύ κακοποιητικό κοινό ανθρώπων που απλώς γράφουν πιστεύοντας ότι γράφουν ξέρω εγώ απέναντι σε ένα ρομπότι βασικά δεν τους νοιάζει απέναντι σε ποιον γράφουν θέλω να πω νομίζω δεν έχει καν αξία το γιατί το λένε και ποιοι το λένε εδώ

Ναι, ας πούμε τις προβάλλες μου έγραψαν ένα μήνυμα που λένε είσαι σαν γεροντοκόρη και για ποιο λόγο όλα τα νευροδιαφορετικά άτομα σαν εσένα έχουν τόσο βαρετά ενδιαφέροντα. Και τόσο βαρετές ζωές. Με κάνεις να βαριέμαι μόνο που σε βλέπω. Και η απάντησή μου σε αυτό. Είναι πρώτα που όλα γελάω. Το θέλω πολύ αστείο. αλλά επίσης με κανένα σκέπτομαι Άμα δεν σ' αρέσει κάτι, γιατί δεν σκρολάρεις, αφού όλοι μας μπορούμε να σκρολάρουμε και να...

Πέσουμε πάνω σε πράγματα που δεν μας ενδιαφέρουν. Ναι, ακριβώς. Δηλαδή, εμένα με ενδιαφέρει κάτι, απλά το αγνοώ. Δεν θα κάτσω να γράψω hate σε κάποιον. Και συμβαίνει αρκετά όμως, δηλαδή, εγώ νόμιζα ότι έχουμε ξεπεράσει η κοινωνία το να έχουμε πει με τα τέτοια λέξεις και να μιλάμε έτσι στους ανθρώπους. και επειδή μπορεί κάποιος να φαίνεται διαφορετικός και ειδικά με έχεις αρκετά βαριά μορφυδέπη που μπορεί να φαίνεται πιο εξωτερικά από τις περιφοράς σου, από το πώς μιλάς, από το πώς φέρεσαι.

Δεν αρέσει τους ανθρώπους, το θέλουν κάτι πολύ άσχημο και κάτι πολύ αρνητικό. Και είτε θέλουν να το μειώσουν, είτε να πούνε «Α, όλοι μας έχουμε πολύ γοδέπη, τι σε ενοχλεί». Δηλαδή, είτε θα σου πούνε «Α, είσαι καλυτερημένη, έχεις πρόβλημα κλπ. Ήταν, όλοι μας έχουμε κάτι. Τι λες εσύ ότι έχεις δυσκολίες κλπ.

Σε ευθύρι να απαντάς σε τέτοια πράγματα. Θα μπαίνεις στη δικασία να απαντάς σε ευθύρι αυτό, σε ενδυναμώνει, σου δίνει ένα μήνυμα ότι πρέπει να συνεχίσεις τον ακτιβισμό αυτό. Να συνεχίσεις την ακτιβιστική σου νέα δραστηριότητα. Πώς το βιώνεις αυτό.

Λίγο από όλα. Στην αρχή με συναχωρούσε πάρα πολύ και έβαζα τα κλάματα. Ευτυχώς ο σύντροφός μου, ο Τζέικομ, έχει και δέπει και αυτισμό. Και για κάποιο λόγο, επειδή διαγνώστηκε στα τρία του, έχει πολύ καλή αντίδραση στο να τον αντιπαθούν, δηλαδή έχει πολύ καλό attitude σε όλα αυτά.

Και έχω μάθει πολλά από αυτόν, από το πώς χειρίζεται τις δυσκολίες. Αλλά αρχικά έβαζα τα κλάματα και του κλεγόμουν και θα έλεγα πω πω με μισούνε όλοι, δεν μπορώ να το συνεχίσω, δεν θα ξανεβάσω βίντεο ποτέ, δεν θα κάνω αυτό ποτέ. Αλλά σιγά σιγά όσο το κάνεις και αντιμετωπίζεις αυτά,

Μπορείς να κτίζεις αυτές τις άμυνες που χρειάζεται για να το κάνεις αυτό. Αλλά χρειάζεται και γερό στομάχι. Δηλαδή πρέπει να έχεις τα τσάλινη θέληση και πάντα σκέφτομαι... Τα νευροδιαφορετικά άτομα, τα οποία δεν έχουν κανένα, που μπορεί να μην ξέρουν ότι είναι νευροδιαφορετικά, που να δυσκολεύονται, που να τους κάνουν bullying, που να ήταν σαν εμένα όταν είναι μικρή. Ή άτομα που είναι σε πολύ πιο δύσκολες καταστάσεις, που δεν μπορώ να φανταστώ καν. Και λέω, χρειάζεται κάποιον σαν εμένα.

Αυτό είναι και το κίνητρο γιατί θα ρώταγα τι σε κινητοποιήσετε να ξεκινήσεις να το κάνεις όλο αυτό. Ναι, αυτό με έκανε να θέλω να ξεκινήσω. Έβλεπα ότι στην Ελλάδα σχεδόν κανείς δεν μιλάγει τότε για ΔΕΠΗ, γιατί έχω ξεκίνησα να ασχολούμαι με τον ακτιβισμό και τη ΔΕΠΗ το 2021.

Και το έχω νίξει πιο πολύ στην ευρωδιαφορετικότητα τώρα και μιλάω και για άλλα πράγματα πιο πρόσφατα, αλλά ήταν αρχικά μόνο για τη Δέπη. Και ένιωθα τότε ότι δεν υπήρχε σχεδόν κανείς που μιλάει για τη Δέπη. Και αυτοί που μιλούσαν για τη Δέπη μιλούσαν για τα παιδάκια. για το πώς είναι στα μικρά αγοράκια που είναι το στερεότυπο του πώς υπάρχει ΔΕΠΗ. Που είναι αυτό το πολύ ζωηρό αγοράκι που δεν μπορούμε να το καθίσουμε κάτω να διαβάσει και δεν μπορούμε να το βάλουμε όρια και να μιλήσουμε γι' αυτό.

Αλλά νομίζω εκεί περπαίνει και ο σεξισμός, γιατί εγώ ήμουν ακριβώς αυτός σε κοριτσάκι. Γι' αυτό το λέω ότι το λένε στο αγόρι, γιατί το αγόρι μας ενδιαφέρει και πιο πολύ. Ακριβώς. Και το κοριτσάκι έχουμε αποφασίσει ότι είναι ήσυχο, καλό, υπάκουο, decent κτλ. Ναι, νομίζω συγχωρούμε πιο πολύ. της συμπεριφοράς στα αγόρια και στους άντρες. Αυτό ακριβώς. Είναι προγραμματικό σιγά. Αγόρι είναι. Τι θες να κάνει. Να κάθε να πες με τις κουκλές.

Έχω μιλήσει σε πάρα πολλές γυναίκες που έχουν αντίστοιχη εμπειρία με τη δική μου και εγώ νόμιζα από τότε ότι ήμουν η μόνη. Δηλαδή, αυτό νόμιζα. Και τελικά, μιλάς σε τόσους πολλές και μου λένε, α, και εγώ έχω αυτή την εμπειρία και εμένα μου φρόντουσαν έτσι και σε μένα συνέβη αυτό. Δεν ήταν κανένας από εμάς μόνος όλο αυτό. Ότι σε όλους δυστυχώς υπήρχε αυτή η διάκριση και η δυσκολία.

Διάβαζα με πολύ ενδιαφέρον που έλεγες, νομίζω στην έντευξ που έδωσε τον Ευρώνα, αν θυμάμαι καλά, έλεγες ότι... Εγώ έλυσα το μυστήριο των δύο γυναικών αυτών με τις δεξιότητες μου που στο σχολείο ήταν περιφρονημένες, που αυτά που κάνω τώρα... και τα αξιοποιώ ως ενήλικη και τα χρησιμοποιώ, τα εργαλεία που έχω, στο σχολείο θα ήταν ακριβώς αυτά που δεν ήθελε το σχολείο. Ναι. Πώς το συνδέεις αυτό? Το πιστεύω πάρα πολύ αυτό.

Όλοι μας έχουμε δηλαδή διαφορετικές ικανότητες, οι οποίες μπορεί να, άμα τις κρίνεις με τον ίδιο τρόπο, κάποιος τα φανεί ηλίθιος και άχρηστος. Αλλά το ίδιο άτομο μπορεί σε κάτι άλλο να φανεί ότι έχει τρομερές ικανότητες. Έτσι νιώθω, δηλαδή ότι πολλά χαρακτηριστικά μου, εγώ ας πούμε ότι μπορώ να...

Επεξεργαστώ πολλά πράγματα ταυτόχρονα που μερικές φορές αυτό με κάνει να νιώθω μια υπερδιέγερση που μου προκαλεί meltdowns, κρυσπανικού άγχος. Παράλληλα, είναι πάρα πολύ χρήσιμο γιατί θυμάμαι πάρα πολλές λεπτομέρειες. Στο σχολείο φυσικά δεν ήταν χρήσιμη αυτή η δυνατότητα που έχω, γιατί δεν μπορούσα να το κάνω με αυτά που έλεγαν οι δάσκαλοι, δεν με εντιέφερε εδώ το σχολείο. Δεν με εντιέφερε να μάθω φυσική, χημία, με έλεγαν ανευμαθήσεως.

Η τουρίστρια αυτή τάξη. Το κλασικό για μένα. Στο γυμνάσιο τελείσαμε 13. Και σε καλλιτεχνικό σχολείο που έκανα και καλλιτεχνικά μαθήματα. Σε εκείνα τα έκανα καλά. Στα κανονικά μαθήματα τα έκανα καλά.

Αλλά δεν ήταν χρήσιμη αυτή η δυνατότητα που έχω και το μυαλό μου στο σχολείο. Δεν νιώθω ότι ήταν χρήσιμη. Βέβαια υπάρχουν και άλλα άτομα με δέπει που τα πάνε εξαιρετικά ακαδημαϊκά. Ο πατέρας μου έχει δέπει και διαγνώστηκε στα 60 του. Με αφορμήσε να διαγνώστηκε Βασικά από τότε που διαγνώστηκα εγώ Τότε

Λέγαμε, καλά, έχει σίγουρα ο μπαμπάς δέπει, έχει και το 10% δέπει. Ήταν το inside joke της οικογένειας Αέλα, τώρα είναι και έχει μπαμπάς δέπει. Ακριβάς, ακριβάς. Και μετά πήγε για αξιολόγηση και του είπαν ότι έχει δέπει. Και ακριβώς η ίδια μορφή με εμένα που είναι μεικτός τύπος ΔΕΠΗ και έχει πολύ παρόμοια έκφανση στο πώς εμφανίζεται η ΔΕΠΗ σε εκείνον. Πώς ένιωσε εκείνος, δηλαδή πήρε αυτή τη διάγνωση σε αυτή την ηλικία.

Πώς το ένιωσε, πώς το βίωσε, τι ξέρεις γι' αυτό. Υπήρχε μια ικανοποίηση γιατί φοβόταν ότι μπορεί να έχει άνοια. Γιατί με τη ΔΕΠ μερικές ώρες ξεχνάμε. Ενδικά πράγματα που δεν θεωρούμε ότι είναι... Ακριβώς. Και φοβόταν. Λέει δεν γίνεται. Έχω άνει τι συμβαίνει. Πήγε και ένα κεφαλικές εξετάσεις δηλαδή. Και του είχαν πει όχι δεν έχεις αυτό. Άνια. Άνια ναι. Και λένε πώς να δεις. Μήπως θες να δεις κάτι άλλο.

και του λέω του μπα ωραία θα πας σε ψυχίατρο που ειδικεύεται σε Δέπη του βρήκα γιατρό του στο κλείο σαντεβού θα πας και νομίζω του έφερε αυτή την ικανοποίηση αλλά παράλληλα ο πατέρας μου είναι πολύ ιδιαίτερος τύπος πολύ ιδιαίτερος άνθρωπος και δεν του άλλαξε τη ζωή ιδιαίτερα Απλά μπορείς να καταλάβει κάτι παραπάνω για τον εαυτό του. Άρα ίσως έχει νόημα ξαναγυρίζοντας και σε αυτό που λέγαμε στην αρχή ότι οι άνθρωποι όταν ανελικιώνονται στο κομμάτι της δέπη ειδικά ή ακόμα για το αυτισμό.

διαβάζω στα social και ανθρώπους που λένε και αν έχεις αυτισμό και το μάθεις στα 40 γιατί να το μάθεις ενδιαφέρει σε τι θα σου χρησιμεύσει καταλαβαίνω ότι Είναι ανάγκη γιατί εξηγείς. Εξηγείς κάποιες συμπεριφορές. Καταλαβαίνεις καλύτερα τον αυτό σου. Μεγάζει νόημα τα πράγματα και δεν νιώθεις καταρχάς νομίζω δεν νιώθεις διαφορετικός. Δηλαδή αρχίζεις και καταλαβαίνεις ότι

Οκ, έχω ένα πράγμα πολύ συγκεκριμένο και νομίζω δεν νιώθεις ότι τα πράγματα σημαίνουν στο μυαλό σου. Δηλαδή μπορώ να σκεφτώ, αν μπορώ να σκεφτώ κάτι. είναι ότι νιώθεις ξαφνικά ότι δεν έχεις εσύ πρόβλημα. Είναι έτσι η λειτουργικότητά σου. Είναι ο τρόπος που λειτουργείς. Έχα ακριβώς την ίδια εμπειρία, επειδή εμένα μου το έχουν πει ρεκιτά συχνά, ότι μπορεί να είμαι στο φάσμα.

του αυτισμού και πιο πρόσφατα πριν από δύο χρόνια εγώ έχω λάβει κι άλλη διάγνωση σχετική με την ευρωδιαφορετικότητα μία από αυτές είναι Το ARFID, που είναι η αποφευκτική διαταραχή πρόσληψης διατροφής, που είναι λίγο δύσκολο να το πεις. Στα Αγγλικά λέγεται ARFID. Όλα στα Αγγλικά λέμε «Βγαίνει πιο εύκολα». Ναι, πιο εύκολα, ναι, ναι. Και αυτό είναι η αισθητηριακή δυσκολία.

σε σχέση με το φαγητό και τις γεύσεις και τις υφές και έλαβα θεραπεία για ένα διάστημα στην Αγγλία γιατί εδώ πέρα δεν μπορούσα να βρω κάποιον που να ειδικεύεται σε αυτό το πράγμα Και στο πρώτο ραντεβού η ψυχολόγος μου λέει Ξέρεις, δεν έχω γνωρίσει ποτέ μου άτομο το οποίο να έχει αυτή την πιεταραχή και να μην είναι αυτιστική.

Της λέω «Α, μου το έχουν ξαναπεί» και εκείνη μου λέει «Πρέπει να το τσεκάρει». Εγώ δεν μπορώ να σου δώσω διάγνωση για κάτι τέτοιο, γιατί εγώ ασχολούμαι με άλλο τομέα της ψυχολογίας, αλλά... Πρέπει να το τσεκάρεις. Πρέπει να το τσεκάρεις. Και έχω προσπαθήσει να το φέρω σε συζήτηση με επικαινωματίες ψυχικής υγείας, αλλά όλοι μου λένε, εντάξει, Είσαι πολύ λειτουργική. Τι χρειάζεται να το μάθεις. Αλλά από την άλλη όταν σου λένε πολύ συχνά αυτό το πράγμα

Υπάρχει μια περιέργεια. Πάντως, ακόμα και στην ερώτηση τι χρειάζεται να το μάθεις, υποκρύπτεται ότι είναι και λίγο κακό, μωρέ. Άστο, τώρα μην το σκαλείς, μην το μαθαίνεις. Δεν πειράζει. Ναι ακριβώς. Το γιατί να το μάθει κάποιος κάτι μου κάνει ότι υποτιμάμαι λίγο το βίωμά του και την ανάγκη του να υπάρχει μέσα σε ομάδες και ειδικά επειδή...

Αυτό που περιγράφεις εσύ είναι ότι όταν ήσουν μικροί δεν ένιωθες ότι ανήκεις σε ομάδες, οπότε μπορεί να το έχεις και ανάγκη. Ή μπορεί και όχι. Μπορεί απλώς να θες να ξέρεις. Τι έχει πίσω από τον τοίχο. Ναι. Είναι κάτι πολύ ενδιαφέρον που έχει βγει τα τελευταία χρόνια για τα άτομα τα οποία έχουν διαγνωστεί και με δεπικεύτισμα. Που είναι η δίπλη ταμπέλα του ODHD. Ναι, autism ADHD. ODHD το λένε. Στο ελληνικά δεν ξέρω αν υπάρχει καλή μετάφραση σε αυτό.

Αυτό δέπει. Ναι, δεν υπάρχει ακριβώς. Νομίζω δεν υπάρχει ακόμα. Αλλά όποτε διαβάζω τις εμπειρίες άλλων γυναικών που έχουν διαγνωστεί με αυτό, ειδικά σαν ενήλικες, Λέω, α, η παιδική μου ηλικία ήταν πανομοιότυπη με αυτό. Ήμουν υπαράξενη που κανείς δεν ήθελε να κάτσει μαζί μου, ένιωθα ότι ήμουν εξωγήνη. Δεν μπορούσα να κάνω φίλους. Μιλούσα μόνο για αυτά που με ενδιαφέραν και αλλιώς δεν μιλούσα καθόλου.

Είχα έντονα περιστατικά με θυμό, κλασικά χρησιστικά στις γυναίκες, αλλά δεν αναγνωρίστηκαν γιατί θεωρούσαν ότι ήμουν δύστροποι και παράξενοι. Ήσουν και γυναίκα, πρέπει να είσαι γλυκό κοριτσάκι, χαρούμενο, πρόσκορο. Να προσέχεις, να σε πάντα... ήσυχη, καλή, να σέβεσαι τους άλλους, να μην φροντίζεις τον εαυτό σου. Ως φροντίζεις τον διπλανό σου ή τον άντρο σου ή τον κοινό κλπ.

Ένιωθα πάντοτε ότι είπε αυτή η πίεση μικρή, αλλά παράλληλα την αγνοούσα γιατί δεν με έννοιαζα και όλα στο να ήμουν το τέλειο κοριτσάκι. Φυσικά μου άρεσαν πολύ τα κλασικά κοριτσιστικά πράγματα, αλλά παράλληλα έκανε απλά ό,τι με ενδιαφέρε και είχα αυτή την αίσθηση ότι δεν με ενδιαφέρει τίποτα. Τώρα πια...

Είναι διαφορετικό γιατί νιώθω πιο έντονα τη πίεση του να είσαι γυναίκα με ένευρο διαφορετικότητα και το να εκφράζομαι καλύτερα με το φίλο μου. Βλέπεις ότι μου βγάζει νόημα αυτό. Ναι, σου βγάζει νόημα. Δηλαδή το να κάνω ερωτήσεις στους άλλους. να μην είμαι γενής, να μην διακόπτω τόσο πολύ γιατί μικρή διακόπτω συνέχεια και δεν αρέσει σε κανένα. Άρα μετά προσπάθησα να το σταματάω και έτσι άρχισα να αγχώνομαι και γι' αυτό δεν μιλούσα καθόλου γιατί δεν ήθελα να διακόψω κανένα.

Ναι, πήγες στο άλλο άκρη από φόβο. Ναι, ακριβώς, ακριβώς. Και τώρα έχω αρχίσει να βγάζω τη μάσκα που λέμε, το unmasking. Το unmasking. Ναι. Και λέω ok, και να διακόψω λίγο τη Χρυσέλα τώρα που μιλάμε και επειδή πάει να πει κάτι και εγώ να πω... Με κάνει κακό άνθρωπο, όχι. Άλλωστε και αυτή με διακόπτει. Δεν θέλω να πούμε στη ροή μια συζήτησης, ο ένας μπορεί να διακόψει τον άλλον και κάπως το φέρνουμε ωραία και ευγενικά και κάπως αφήνουμε μετά τον άλλον να πει αυτό που θέλει.

Γιατί έφυγες στην Αγγλία θέλω να πω έφυγες απλώς γιατί πολλοί άνθρωποι απλά φεύγουν και πάνε στο εξωτερικό να κάνουν τα ονειρά τους προγραμματικότητα ή ένιωθες ότι εδώ στην Ελλάδα δεν μπορούσες να είσαι όπως Θα θέλεις να είσαι. Πώς είναι τώρα που είσαι εκεί. Έχει και τα καλά του και τα κακά του το να φύγεις στην Αγγλία και στο εξωτερικό.

Εγώ έφυγα λίγο μετά το σχολείο και πήγα για τις προεπτυχιακές μου σπουδές και μετά έκανα και μεταπτυχιακό στα τεραματική σχολεία, αλλά στις προεπτυχιακές μου σπουδές σπουδασα κλασική μουσική όπερα. στην Πανεπιστήμη του Γιώργκ. Εκεί κατάλαβα πόσο διαφορετική είναι η συμπεριληπτικότητα και Πώς διαφορετική είναι η προσέγγιση που έχουν προς την ευρωδιαφορετικότητα. Γιατί εκεί πέρα υπήρχε κέντρο στο πανεπιστήμιο που λένε ADHD and Autism Center.

που ήταν αποκλειστικά για νευροδιαφορετικούς φοιτητές η στήριξη που είχα εκεί πέρα ήταν πολύ διαφορετική από ό,τι είχα στο σχολείο ένιωθα ότι τέριεζα στον τρόπο που είναι η ελληνική εκπαίδευση δηλαδή δεν έδωσα καν πανελλήνιες ελάχιστα συμπεριληπτική για να μην πω καθόλου δεν έδωσα καθόλου πανελλήνιες επειδή ένιωθα ότι αυτό το άγχος που έβλεπα σε όλους γύρω μου δεν ήθελα να το βιώσω και

Μπόρεσα να πω χωρίς πανελήση. Τούλεψα σκληρά στο σχόλιο στο τέλος για να πάρω καλύτερους βαθμούς και φυσικά μπήκα σε λεωσόμα 18 και 8. Βέβαια ήμουν σε καλλιτεχνικό σχόλιο. Έχα και βοήθεια τα καλλιτεχνικά μαθήματα. Αλλά αυτό με βοήθησε πολύ να πω σε καλό πανεπιστημία στην Αγγλία. Και εκεί πέρα... Η αντιμετώπιση που είχα ήταν πολύ διαφορετική, δηλαδή ειδικά στις μουσικές σπουδές που...

Παιδιά, έχω δεσαρρυθμισία κιόλας. Νιώθω ότι δεν μιλάει πολύ κανείς για τη δεσαρρυθμισία. Πες μας λίγα πράγματα. Να πω. Η δεσαρρυθμισία είναι πάλι μια νευρονακτησία και ιδιαίτερα αρχή. Είναι σαν τη δεσλεξία, αλλά πιο πολύ με τους αριθμούς. Και με τη λογική σκέψη. Και ακόμα και τώρα, εγώ δεν μπορώ να διαβάσω έναν αναλογικό ρολόι. Δυσκολεύομαι να κάνω μαθηματικά στο μυαλό μου. Είναι αυτό που έλεγε ο μπαμπάς μου όταν ήμουνα μικρή και πολλών οι μπαμπάδες μας είσαι άχρηστη με τους αριθμούς. Ναι.

Δεν μπορείς να κάνεις προσθέσεις, αφαιρές, διαίρεσεις. Ακριβώς. Ναι, δεν μπορούσα να... Και ήμουν ακόμα πολύ δύσκολα. Ευτυχώς που έχουμε κομπιουτεράκια στο κινητό μας. Ευτυχώς που έχουμε δοξά στα κομπιουτεράκια. Και δυσκολευόμουν επίσης πολύ στον συγχρονισμό.

Δηλαδή δεν μπορούσα να δέσω τα κορδόνια μου, στα παπούτσια. Ενώ έκανα χορό πολλά χρόνια, δεν μπορούσα και ακόμα, δεν μπορούσα να μάθω τα βήματα. Μου είναι πάρα πολύ δύσκολο. Έκανα, με βάζα την χροντίσμα μου να κάνω πολύ αθλητισμό επίσης. Έκανα στίβο σε πρωτοθλητισμό.

Ευτυχώς ο Στίβος Δεν χρειάζεται πάρα πολύ συγχρονισμό Είσαι κάπου και τρέχεις Κάπου και τρέχω Και επίσης πάρα πολλά νευροδιοφορετικά άτομα κάνουν Στίβο Και είχα Υπήρχαν συναθλητές μου εκεί πέρα που έκανα προπονήσεις, όπου ήταν ένας αυτιστικός ενήλικας. Υπήρχαν άλλα άτομα τα οποία είχαν παρόμοια ενέργεια με μένα, δεν ξέρω αν είχαν κάποια διάγνωση αντίστοιχη, αλλά σίγουρα ήταν καλό περιβάλλον για τη δέπη μου. Αλλά στο σχολείο, παρότι ήμουν σε καλλιτεχνικό σχολείο στο γυμνάσιο και το λύκειο,

Ήταν ακόμα δύσκολα. Δηλαδή, στα κανονικά μαθήματα δεν μπορείς να κάνεις προφορικά τα μαθηματικά όταν έχεις και 4,5 και δέπι. Και όταν η μόνη στήριξη που υπήρχε τότε ήταν τα προφορικά. Σε κούραζε ακόμα περισσότερο. Ακριβώς, ναι. Πάντως αυτό που δεν το λες ακριβώς, αλλά εγώ νιώθω ότι Το πρόβλημα με το σχολείο δεν είσαι εσύ και δεν το λέω για να ρίξω την ευθύνη στο σχολείο, αλλά το πρόβλημα είναι ότι αν τα μαθήματα γινότησαν με έναν τρόπο...

που να είναι πιο κοντά σε σένα, θα μπορούσες και εσύ να συμμετέχεις και θα αποκαλύπτονταν και άλλα παιδιά που σίγουρα ήταν... σε φάση δέπη ή αυτισμού και μπορεί να κάνουν και τρελό masking για να μπορούν να ανταπεξέρχονται μήπως τους έκανε τη ζωή πιο εύκολη, δεν ξέρω σίγουρα Παίζει κατά τη και επεζητότητα.

Νιώθω ότι επίσης επειδή υπήρχε τόση παραπληροφόρηση για τη ΔΕΠΗ μέχρι πρόσφατα και νομίζω ότι ακόμα παλεύουμε πολλά στερεότυπα για την ευρωδιαφορετικότητα γενικά. Δηλαδή πολλοί δεν μπορούν να πιστέψουν ότι... μια νερή γυναίκα είναι στο φάσμα του αυτισμού που δεν το πιστεύουν εκτός αν είναι μια πολύ όβιους περίπτωση θα μου πεις τι είναι η προφανής περίπτωση τι σημαίνει αυτό το πράγμα

Σημαίνει ένα άτομο το οποίο έχει περισσότερες ανάγκες, σημαίνει ότι είχε ίσως περισσότερη προσοχή που μπορούσαν οι γονείς ίσως να στηρίξουν, εξαρτάται από την περίπτωση φυσικά. Αλλά πολλά άτομα σε αυτή τη κοινότητα. Δεν είχαν αυτή τη στήριξη από μικρή ηλικία, δεν μπορούσαν να γνωρίζουν ότι υπάρχει κάτι διαφορετικό μέσα τους. Στην νευρολογία τους, στο τρόπο που σκέφτονται και στο τρόπο που συμπεριφέρονται.

και απλά αφού όλοι με λένε προβληματικοί είμαι προβληματική όμως καταλαβαίνω ότι εσύ έχεις μια οικογένεια υποστηρικτική έτσι όπως ακούω να μιλά Και ναι και όχι. Στην αρχή, για να πω την αλήθεια, ο πατέρας μου δεν ήθελε να με πάνε και αξιολόγησε. Λέει, το παιδί μου δεν έχει τίποτα. Η μητέρα μου όμως, επειδή της το έλεγαν πολύ συχνά και στο σχολείο και άλλοι γονείς και όταν είχα πάγει ιδιαίτερα.

Στα ιδιαίτερα δηλαδή η δασκάλα είχε πει η Αντρινή είναι άνευ μαθήσεως. Δεν μπορώ να τη διδάξω πια. Πώς χρησιμοποιούμε συγγνώμη σε διακόπτο αυτές τις στιγματιστικές λέξεις ρε παιδί μου και για τους γονείς. και τους μπλοκάρουμε μετά και από τη δική τους την ανάγκη να αναζητήσουν την πραγματικότητα Ναι, ναι, συμφωνώ σε αυτό

Πιστεύω κιόλας δεν βοηθάει κανέναν να το πεις αυτό. Ναι, βέβαια. Δηλαδή τώρα στην Αγγλία μια μέρα τη βδομάδα δουλεύω σαν δασκάλα σε ελληνικό σχολείο. Δουλεύουν πολύ μικρά παιδιά, πέντε με έξι ετών. και εντάξει δεν έχω μεγάλη τάξη έχω μικρή τάξη και φυσικά κιόλας δεν είναι full time δουλειά είναι μόνο μια φορά την εβδομάδα αλλά

Ποτέ μου δεν μπορώ να φανταζώ ότι θα μίλαγα έτσι σε παιδί. Είσαι γονέα παιδί. Δεν θα έλεγα ποτέ κάτι τέτοιο. Ακόμα και το παιδί να έχει δυσκολίες που να γνωρίζω τι μπορεί να είναι νευροδιοφορετικό. υποδείξεις τη δυσκολία με έναν τρόπο χρήσιμο για να βοηθηθεί και κάποιος και άλλο να το ταμπελοποιήσεις έτσι άχρηστος ή ανεπίδεκτος.

Άρα η μαμά σου ήταν αυτή που το πήρε λίγο πάνω της να το τρέξει. Οι άντρες γενικά δυσκολεύονται πάρα πολύ δυστυχώς ως γονείς και τα λοιπά. Αν τα παιδιά έχουν διαφορετικά... θέματα. Ναι, ναι, έχεις δίκιο σε αυτό. Και ευτυχώς πει η μαμά μου το κυνηγήσα πολύ, αλλά και εκείνη φοβόταν, γιατί όταν σου λένε συνέχεια το παιδί σου είναι καθατεριμένο. Και μετά το πας στο παιδόν και λένε οτιδήποτε άλλο εκτός από το ότι έχει κάτι συγκεκριμένο.

Νομίζω προκαλεί και αυτό το άγχος. Νομίζω η μαμά μου ήταν πολύ αγχωμένη για μένα για πολλά χρόνια για το τι θα γίνει με μένα αν θα μπορέσω να ζω να εξάρτητη, αν θα μπορέσω να έχω μια φυσιολογική ζωή. Και η αλήθεια είναι ότι δεν είναι απόλυτα φυσιολογική. Κανενός δεν είναι. Δεν ξέρω τι σημαίνει φυσιολογική ζωή. Δεν πήρα όμως το μονοπάτι του Δίνο Πανελλήνιες.

μένω σε κάποια καλή σχολή εδώ πέρα και συνεχίζω τη ζωή μου με τον κλασσικό τρόπο αναγκάστηκα να τα κάνουμε λίγο διαφορετικό τρόπο και φυσικά έχω τα υπερβολικά πολλά ενδιαφέροντα που είναι λογοδέπη και με την όπερα και με το θέατρο και σαν υποκριτική και συνεργάφος και με τα detective και με τον ακτιβισμό

Έτσι λειτουργώ και άμα έκανα μόνο ένα πράγμα θα βαριόμουν. Φυσιολογική δεν ξέρω αν είναι, πάντως είναι γεμάτη εγώ ακούγω. Οπότε αυτό μου φαίνεται πιο χρήσιμο από το να είναι φυσιολογική. Και νομίζω είναι γεμάτη και νομίζω ότι... Ακούμε έναν άνθρωπο χαρούμενο με τη ζωή του. Νομίζω δεν θέλουμε όλοι οι άνθρωποι μας να χαίρονται με τη ζωή που ζουν. Δεν ξέρω. Νομίζω ότι το χρειαζόμαστε. Το θέλουμε αυτό.

Και μια και πήγαμε σε αυτό έτσι και πάμε σιγά σιγά προς το κλείσιμο του επεισοδίου μας. Ποια είναι έτσι τα σχεδιά σου για το μέλλον, τα όνειρά σου για το μέλλον, πώς έτσι σε φαντάζεις τα επόμενά σου βήματα. Λοιπόν, σαν ιστορική detective, Έχω ήδη λύσει κάποια ακόμα μυστήρια, τα οποία δεν έχουν όμως γίνει viral, αλλά δεν τα ξέρει πολλοί κόσμοι. Να τα κάνουμε viral. Να τα κάνουμε viral. Μπόρεσα να γνωρίσω σε ποιον άνοιγε μια καρφίτσα από το 1884.

η οποία μου την έστειλε ο Τζέφρι Μάν ο οποίος είναι ειδικός της Αντίκιας στην Αγγλία είναι εξαιρετικός και μπορείς να αναγνωρίσω ποιον άνοικε μπορείς να τα ταυτοποιήσω άλλους ανθρώπους σε αυτογραφίες και σε πίνακες Ταυτοποίησα το μοντέλο σε ένα προγραφαιλητικό πίνακα που οι προγραφαιλίτες είναι ένα μεγάλο πάθος μου και hyperfixation, είναι από τις μεγάλες μου αγάπες. Αλλά μπορείς να ταυτοποιήσω το μοντέλο και με κάλεσαν στον Bonams που είναι...

20 δημοπρασιών στην Αγγλία για να μιλήσω γι' αυτό έχω κάνει διάφορα τέτοια που είναι Έτσι έχουν πλάκα. Το θέλω ως χόμπι όμως. Είναι αντυπωσιακό γιατί εσύ το θεωρείς σαν χόμπι αλλά είναι ολόκληρο δουλειά. Έχω βοηθήσει και κόσμο να λύσουν οι οικογενειακά μυστήρια επίσης αλλά χωρίς πληρωμή. Απλά επειδή το θέλω ευχάριστο.

ντρέπομαι να ζητήσω λεφτά για κάτι τέτοιο. Βέβαια, κάποιος θέλει να με πληρώσει και να τους βοηθήσω με οικογενικά μυστήρια γιατί είμαι πολύ καλά στο να ψάχνω αρχεία και να βρίσκω πράγματα. Άρα, άμα θέλει κάποιος βοήθει, πείτε μου. όποιος ακούει το podcast θα μας στείλει να μην θα το διαβιβάσουμε θα το διαβιβάσουμε στην Ανδρένη και ως ειθοποιός και συνεργογράφος

Μια ταινία και τώρα θα κάνω μια λίγο αυτοπρόθεση, πως λέγεται, ξανάζεται τα ελληνικά μου επειδή ήμουν στην Αγγλία τόσο καιρό. Έχω γίνει μια ταινία που λέγεται The Three Graces, οι τρεις χάριτες.

και είναι για τρεις Ελληνίδες που ήταν καλλιτέχνες και μοντέλα στη βικτορινή εποχή που είναι αυτό που καταλάβετε από πριν είναι το μεγάλο πάθος και ήταν Ελληνίδες η Αγλαία Κρονιού η Μαρία Σπαρτάλη Στήλμαν και η Μαρία Ζαμπάκο Ήταν μέλος μιας πολύ μεγάλης ζάμπλου της οικογένειας Ελλήνων που ήταν στο Λονδίνο.

οι οποίοι, ας πούμε, ξέρετε την Ιονίδη ο σχολής στο Πειραιά. Ναι, βέβαια. Είναι από την οικογένεια Ιονίδη, η οποία ήταν στην Αγγλή, ήταν η ίδια οικογένειά του. Αυτούς τους μελετάω εδώ και τρία χρόνια φανατικά. Θα μπορούσα να κάνω και διδακτορικό πάνω σε αυτό. Αλλά αυτό θα ήταν και άλλο distraction που λέει η μπαμπά μου. Θα ήταν προβολικά πολλά πράγματα να κάνω. Ίσως το μέλλον. Ίσως το μέλλον. Θα δούμε. Άμα έχω περισσότερο χρόνο.

και κάνουμε καμπάνια στο Kickstarter γι' αυτό ξεκίνησε σήμερα βασικά για να μαζέψουμε χρήματα για να γίνει ταινία και σε αυτό θα είμαι και σαν σνεργογράφος και δημιουργός αλλά και σαν ηθοποιός Και είναι μεγάλο πάθος. Επίσης γενικά γράφω σενάρια. Είχα κάνει μια ταινία για την Δέπη πέρυσι η οποία παρουσιάστηκε Στο πολιτιστικό κέντρο εθνών μέσω του ADHD Ελλάς και σε διάφορα άλλα μέρη όπως στο φεστιβάλ του Νευρώνα που ήταν υπέροχα και αλλού ήταν πολύ όμορφα.

Και γενικά θέλω πολύ να κάνω ταινίες, να γράψω ταινίες και να παίξω σε αυτές που έχουν να κάνουν με την ευρωδιαφορετικότητα, με την συμπεριληπτικότητα. με οποιοδήποτε τρόπο και ακόμα και σε αυτό το project που είπα που είναι εποχής έχω βάλει μέσα νευροδιαφορετικότητα έχω βάλει queer χαρακτήρες, έχω βάλει και πάντα υπήρχαμε και πάντα υπήρχαμε είναι πολύ ωραίο αυτό που λες δεν είναι όμως τρομερό που δεν είχαμε την ορατότητα δεν είχαμε το χώρο που μας

άξιζε. Και ήταν πολύ συνηθισμένο παλιά οι άνθρωποι να είχαν κάποια αναπηρία όπως και τώρα. Και ήταν μέρος της ζωής Δηλαδή μπορείς να πήγαινες στο πόλεμο και να έχεις χάσει το χέρι σου Παράδειγμα λέω Αυτό ήταν κάτι πολύ συχνό ή η ιστορία της πλαστικής χειρουργικής άλλο πολύ ενδιαφέρον πράγμα που εξελίχθηκε τόσο πολύ λόγω των πολέμων στον 20ο αιώνα δηλαδή από τον πρώτο πογκόσμιο πόλεμο

μπορούσαν να κάνουν πλαστική χειρουργική για αυτό το λόγο. Αυτό το πράγμα δεν το έχει κοιτάξει ιδιαίτερα κανείς και νομίζω ότι... Και γι' αυτό οι ιστορίες που θέλω να φτιάξω είναι για να βοηθήσω άλλους ανθρώπους να δουν τον εαυτό τους σε κάτι και να πούνε Το καταλαβαίνω αυτό. Είναι για μένα. Είναι για ένα άτομο σαν εμένα. Μιλάει για κάποιον σαν και εμένα. Και το είναι σαν και εμένα, αλλά και το δεν είμαι μόνος που πάρει ταυτόχρονα με το είναι σαν και εμένα. Ακριβώς.

παρουσιάσαμε το Sorry που άρχισε αυτή τη τεχνία και τη ΔΕΠΗ που κάναμε το παρουσιάσαμε στο Πολιτιστικό Κέντρο Αθηνών μέσω του ΕΔΙΤ στη Χαλάς και πάρα πολλοί κόσμος ήρθε μετά και μας μίλησε και είχαν βάλει τα κλάματα κάποιοι και μας λέγανε πρώτη φορά είδα τον εαυτό μου και εγώ φυσικά έκλαιγα επίσης και ακόμα κλέπε το σκέφτομαι αλλά είναι τρομερό δηλαδή να σου το πούν αυτό τότε σκέφτηκα στο μυαλό μου πρέπει να πω άλλες ιστορίες

για μας, για την κοινότητά μας για την κοινότητα της αναπηρίας γενικά γιατί η ευρωτιφορετικότητα είναι μέρος της Αναπηρίας. Είναι αναπηρία γιατί εμποδίζονται οι άνθρωποι όχι από την νευροδιαφορετικότητα την ίδια αλλά από το πόσο ο κόσμος τους αντιμετωπίζει αντιμετωπίζοντας ζήσεις τη ζωή τους. Ακριβώς.

Πού βρίσκουμε τα social media σου για να τα γεμίσουμε με ωραία σχόλια και να εξαφανίσουμε όλα τα αρνητικά. Σας ευχαριστώ πολύ. Λοιπόν, στο TikTok και στο Instagram μπορείτε να με βρείτε στο ADHD, κάτω παύλα, Greece και το προσωπικό μου είναι Ανδριαν Ρέλλου και φυσικά είναι όλα linked μεταξύ τους δηλαδή μου πείτε στο ADHD degrees θα δείτε εκεί και το άλλο προφίλ

Και θα χαρώ πολύ να μιλήσω με κόσμο, με κάποιος έχει ερωτήσεις για κάτι. Γενικά μου στέλνει πολλοί κόσμος. Γι' αυτά και χαίρομαι πολύ να συνδέαμε με άλλους και να μπορώ να βοηθάω όσο μπορώ στο να είμαστε όλοι μαζί και να... Να νιώθουμε ότι υπάρχει ελπίδα σε αυτή τη κοινότητα. Να φτιάχνουμε μια λυσίδα, θα έλεγα εγώ, ανθρώπων αυτής της κοινότητας.

Και σου ευχόμαστε και εμείς να συνεχίσεις την πορεία σου αυτή και να φτιάξεις ταινίες και σειρές και υλικό που να μιλάει για μας. Ευχαριστώ πολύ που με είχατε εδώ. Εμείς ευχαριστούμε. Αυτό ήταν ένα ακόμα επεισόδιο της σειράς podcast «Ζούμε, ρε!» της Lifeo με τον Θοδωριτσάτσο και τη Χρυσέλα Λαγαρία. Για να μην χάνετε κανένα από τα επόμενα επεισόδια μας, κάντε εγγραφή στο Spotify, στα Apple Podcasts ή ακούστε μας μέσα από το Lifeo TV στο YouTube και στο Lifeo GR. Είναι τα podcast της Λάιφου.