Wat een jaar! Onze grootste verrassingen en mooiste mijlpalen

Hey Raphael.

Hallo Koos.

Hi. En welkom luisteraars.

Absoluut. Ja, niet vergeten, want jullie zijn natuurlijk het allerbelangrijkste.

Ja, daar doen we het ook een beetje voor. Eigenlijk meer voor onszelf.

Ja.

Omdat wij het leuk vinden om samen een podcast te maken. Maar, op voor de luisteraars.

Ja, deze aflevering is natuurlijk echt super geweldig.

Dit is speciaal hè?

Kijk voorstellen. Ja.

Luisteraars, let op. Wij zijn een jaar nu bezig met deze podcast. We hebben gewoon vanaf een jaar geleden elke week een podcast gemaakt. Of een aflevering gemaakt voor een podcast. Echt geweldig. Ja, ik ben helemaal... Wat?

Ja, klopt man.

Het voelt niet echt als een jaar.

Nee. Het is wel echt heel veel gebeurd. Dat wel. In dat jaar.

Ja, dat wel. We hebben wel stappen gezet.

Ja.

Luisteraars, wat vinden jullie? Het geluid is beter geworden, toch? Dankzij Raffel. Raffel is echt onze technicus. Echt een breinachtige innovatie. Dat mogen jullie gerust weten. Maar ik heb echt het idee dat het echt ook in techniek verbeterd is.

Ja, dat klopt. Ja, dat probeer ik ook continu weer wat nieuws voor te vinden. Om dat toch nog beter te maken en ook makkelijker voor mezelf.

Niet alleen techniek, ook onze community. We hebben onze platforms waar onze podcast allemaal te vinden en te beluisteren en te reageren is.

Dat is ook allemaal uitgebreid. Ja, klopt, ja. In het jaar? Dat klopt, want praatjemee.geloofjedaatook.nl waar je dus alle afleveringen kan vinden om daar een account op aan te maken en dan in te loggen en dan te reageren op afleveringen.

Ja, dat is tof. Ja, zeker. En ook, wat hebben we allemaal nog meer? Gasten. We zijn begonnen allemaal zonder gasten. Op een gegeven moment hebben we gasten in onze afleveringen gehad en dat is een soort van geëxplodeerd, want we hebben echt mega veel gasten.

Ja, dat klopt. Op het lijstje nog staan met onderwerpen, want die groeit ook continu.

Ja, het houdt niet op, luisteraars. Echt, we blijven gewoon met onderwerpen ook aanvullen. Dus we gaan, zullen we nog een jaar doorgaan dan?

Nou, sowieso. Sowieso. Minstens.

Minstens, ja. Oké, top.

Blijf gewoon lekker doorgaan. Ik luister ook wel naar andere podcasten.

Ja.

Van, ook over geloof.

Oké.

En ook niet over geloof, maar diegenen die over geloof gaan. Dan zie ik dan in een keer aflevering 168 staan. Dan denk ik, oh man, wat gaaf.

Dat is wel gaaf. Even kijken, we zitten nu op 52 dan. Dan moeten we dus nog 168. Ja, dan moet nog twee jaar verder dan.

Ja.

Minimaal. Twee jaar aan de periode.

Ja, dus die zijn inderdaad ook al wel langer bezig. Ik ben ook wel aan het luisteren naar podcastmakers. Die doen het dan om de week. Dus twee wekelijks. En dan denk ik, ja, die gaan we een keertje inhalen namelijk.

En weet je, straks, dat is echt zo grappig. Dat Hemelse Vader, die stuurt zijn zoon. Gewoon met onze duizendste aflevering. Gewoon in het begin van een duizendjaarig vrede raakt. Ik zweer het.

Moeten we zo lang wachten dan. Dat is toch best wel een lange koos.

Ja, ik zeg maar wat. Niet dat ik dat voorspel.

Omdat Hemelse Vader zo fan van onze podcast is.

Ja, die luistert elke week. En die vindt dat gewoon helemaal fantastisch. Dus ik denk van, weet je wat, dat is de duizendste aflevering. Dan stuur ik mijn zoon. En dan is het gewoon het begin. Het begin van het, nee, niet van het einde, maar het begin van het duizendjaar, Frederik.

Ja. Duizendste podcast.

Hou ik even aan.

Ja, die gaan we blijven onthouden.

Oh, duizendste aflevering. Ja, ik hou altijd de aflevering podcast. Hé, maar tof, man. Eén jaar, hè? Ah, lekker toch? Ik heb echt wel, ja, dat vind ik wel mooi. Nou, 6 april is ook een bijzondere datum. Voor degenen die dat niet weten. Ik geloof, ik weet niet of jij dat ook gelooft, maar dat 6 april de geboortedag van Christus is.

Ja, dat geloof ik ook.

Nice.

We hebben het ook over gehad in december.

Ja, precies.

Ja, maar dat is dus normaal gesproken, noemen we eigenlijk ook helemaal geen datums in onze aflevering. We hebben weleens gehad over evenementen die plaatsvinden. Maar we proberen ook heel vaak ons onderwerp toch wel heel erg voor altijd luisterbaar te zijn. Dus dat je niet heel specifiek, dat je dan bijvoorbeeld in de zomer na een aflevering luistert van de kerst. Dat hebben we eigenlijk wel gedaan, of tenminste over de geboorte van kerst, over Christus. Vandaag is het gewoon 6 april.

En vandaag is het gewoon een speciale dag. Dus vandaag, maak ik even uitzondering. Vandaag is het gewoon feest.

Absoluut.

6 april jongens.

Het geboorte van Christus.

Het geboorte van Christus. Maar ook nog meer. Want de kerk waar wij dan naartoe gaan. Die is ook gestart of hoe moet je dat?

Ja, gesticht.

Officieel gesticht. Op 6 april.

Ingeschreven bij.

Ingeschreven bij, weet ik veel waar. Kamerverkoop. 6 april 1830. Dus dat is dan ook alweer bijna...

Volgens mij is het zo dat in die tijd, als je een religie wou starten, of een kerk, dan had je ook minimaal zes handtekeningen nodig.

Oké, oké. Dus zes handtekeningen voor de Stichting van de Kerk op zes, heb je wel. Ja, nou laten we niet...

Zes, zes, zes. Dat is niet zo.

Nee, dat gaat niet helemaal goed.

En zes, nog een zes erbij.

Haal het even eruit. Dus even knippen en plakken. Wij zijn meer van 777. Ik dan. Ik ben meer van 777. Ja, zeker.

Ja, ik ben niet zo bijgelovig.

Ik wel. Oh man, ik ga niet op nummer 13 wonen. Ik ga ook niet onder de trap doorlopen met een zwarte kat in mijn hand. Dat ga ik echt allemaal niet doen.

Ja, op vrijdag op de 13e en zo.

Op vrijdag op de 13e zouden we trouwen.

Ja.

Nou, dat hebben we niet gedaan. Had ik dat maar wel gedaan. Dan was mijn huwelijk waarschijnlijk niet op de klippen gelopen. Maar goed.

Of juist nog eerder.

Of nog eerder, ja. Maar 13, we zouden op vrijdag de 13, of ja, even kijken hoe ze hadden. Dat was het idee, want omdat ik de 13e toen ooit inmiddels ex-vrouw dan heb leren kennen, we zouden op 13e trouwen.

Oh, en dan kwam we op een vrijdag terecht en toen zei jij van, dat doe ik niet.

Ja, ik wil.

Maakt mij niet uit. Maar je hebt toch bijgeloven?

Ja, gek man. Ik ben helemaal niet bijgeloven. Maar ik vind het grappig om daarin mee te gaan.

Koos, we doen nu al een jaar lang een podcast.

Ja.

Je weet toch wel dat mensen niet je gezichtuitdrukking kunnen zien, hè? Je kan niet sarcastisch zijn.

Oké, sorry mensen. Maar nee, ik ben niet zo bijgelopen.

Nee. Misschien wordt dat wel een doelstelling trouwens voor... in de toekomst dat we ook met video doen. Ik zit er al over na te denken al heel lang. Van hoe moet ik dit aanvliegen? Maar nog niet echt goed kunnen ontdekken hoe we dat moeten doen. Ook omdat we vaak met gasten zitten die niet bij ons een tafel zitten. Het is dus remote zitten.

Dan hebben ze meestal wel beeld erbij.

Ja, dat klopt. Maar het is lastig. Wij zitten ook heel vaak op verschillende plekken ook opnames te maken. We hebben niet een vaste plek.

We hebben nog niet iets van een achtbaan of zo'n aflevering gemaakt. Zou dat ook kunnen? Of wordt dat gewoon heel lastig? Dat is zo.

Ja, dat wordt misschien wel daaruit gefilterd door de software. Nee, we hebben één opname buiten gemaakt. We gingen op het vasten. Ja, ik weet het nog.

Op het gras.

Ja. We hebben ook in een tijdschrift gestaan.

Ook. Zo. Er is wel veel gebeurd, hè, dit afgelopen jaar. Ja. Ja, klopt. Klopt. Ja, we hebben ook heel wat meegemaakt eigenlijk in dat jaar. Ook privé dan. Maar ook...

Het is nu eigenlijk voor het eerst dat jij dan wat zegt over je huwelijk. Want in de aflevering heb je er nog nooit wat over gezegd.

Nee, ik heb er nog nooit wat over gezegd. Maar nu is het echt definitief, definitief, definitief. Dus nu kan ik het wel gewoon, ja, het is wat het is. Dus ja, dan hoef ik ook niet meer om mee te draaien. Daarvoor zat ik nog wel in een fase. Ik heb heel lang in een fase gezeten. Ik dacht van, ja, ik kan mijn huwelijk wel proberen te redden. Maar achteraf, ja, hoe ik nu terugkijk, denk ik van, ja, ik heb al die tijd geprobeerd een dood paard te reanimeren.

De uitdrukking is volgens mij aan een dood paard trekken. O, trekken. Niet een dood paard reanimeren.

Ja, precies. Nee, het is klaar, over en uit. Dus, nou, lusteraar, jullie mogen het best weten hoe het ervoor staat. Meer dan 25 jaar huwelijk.

Zo, ja.

Nou, dat is gewoon afgelopen. Dus we zitten ook in een nieuwe fase. Maar dat is ook allemaal gebeurd de afgelopen jaren.

Ja.

Nou, je hebt met jouw werk een beetje gefuseerd. Nou, je hebt nog wel hetzelfde werk, maar dan anders. Grote.

Dat klopt, ja. Maar dat was eigenlijk al wel...

Dat zou gaan daarvoor wel? Ja, dat was het vooral.

Ja, we zitten nu al bijna anderhalf jaar in het nieuwe pand. Maar dat heeft natuurlijk wel, in het afgelopen jaar heeft dat heel veel plaats gevonden. Natuurlijk nog innovaties. Maar sowieso nog steeds hoor. Ja, maar wat grappig, want we eigenlijk in alle afleveringen hebben het wel over ons gezin.

Ja, maar niet echt over ons.

Nee, we nooit echt in de diepte gaan. Nee.

Nee. Maar ik weet niet of dat diepte dan is, maar het is meer dat wij op bepaalde geloofsonderwerpen vooral meer praten met elkaar.

Klopt.

En soms wel eens wat dieper gaan. En ik hou helemaal van kolen op diepte. Ja, van dat speculatieve geloofsachtige onderwerp. Maar nee, we hebben niet zo heel veel over echt privéachtige zaken.

Nee.

Nee.

Ja, ik ben dus een IT'er. Voor de mensen die dat dan weten.

Die weten dat helemaal niet. Nee, want ik had aan het begin van onze aflevering over de technische kant. Jij dat helemaal voor je rekening neemt. Maar ja, je bent echt een IT'er plus. Dat is echt wel meer dan. Je bent best wel onround wat dat betreft. Met techniek en IT en wat er allemaal bij komt kijken.

Ja, klopt. Laatst vroeg ook iemand aan mij, wat voor werk doe je? En toen zei ik, voordat ik zei wat ik deed, Ik zei, ik heb van mijn hobby mijn werk gemaakt.

Nou ja, kijk, dat is tof.

Ja, en toen zei ze, oh, wat goed. Ik zei, ja, ik heb ook echt heel veel plezier in mijn werk. Ik ben een IT'er en dat is wat ik het liefst thuis ook gewoon doe. En dat doe ik thuis ook. En dus ook met onze podcast pak ik ook zulke dingen op.

Ja, en in mijn nieuwe huis hier, want afgelopen jaar ben ik ook nog verhuisd.

Ook nog, ja.

Maar heb je ook een mooi wifi-netwerkje mee aangelegd, hè?

Ja, klopt.

Perfect.

Ja, goed om te horen, ja.

Ja, daar ben ik heel blij mee.

En de kinderen ook natuurlijk.

Ja, kinderen ook. Die zijn er zeker blij mee. Ja, want overal in het huis echt goede wifi. En wifi tegenwoordig is nog belangrijker bijna dan eten.

Klopt, ja. Als ik terugblik op de opnames die we hebben gemaakt, over ons persoonlijk, kan ik me ook nog de aflevering herinneren dat we met Michiel hadden.

Ja.

En toen had jij het over hoeveel kinderen Michiel had. En toen zei Michiel, ik heb vier kinderen. En zei, hé, dat heb ik ook. In ieder geval, dat heb jij ook. En dat raakte me echt, want heel vaak, ik heb namelijk drie jongens en een meisje. En het meisje die is eigenlijk doodgeboren. En heel vaak als mensen aan mij vragen hoeveel kinderen je hebt, dus dan wil ik mensen daar niet mee het verhaal opzadelen, zeg maar. Of medelijden hoef ik ook niet.

Ja.

Maar ik heb drie jongens.

Ja, zo. Dat je dat op die manier oplost. Ja, want nu dat ze zegt, ik voel het echt hè. Denk ook aan vlinder, want als je dochter heet vlinder.

Ja, klopt.

Dat ik vlinder vast heb gehad, maar in vol heb gezien. Ja, eindelijk wel vast heb gehad. Ja, dat ontroert me wel eventjes.

Ja, maar dat jij dat dus zei, dat onderhoorde mij ook. Dat je dat gewoon, je moet maar eens terugluisteren. Want je zegt het gewoon zo. En dat doet eigenlijk niemand. Ik doe het zelf niet eens. En jij zegt gewoon al af, die heeft vier kinderen. Dus dat heeft me, dus ook voor luisteraars, vier kinderen en dochter die dus met 22 weken, 23 weken geboren is. dood. En dat is gebeurd tussen het oudste kind en de derde kind dus.

Ja, ja.

Omdat het, ja, ze wou toch wel zeker weten. En de laatste zwangerschap ook met zwangerschapsvergift ging gezeten. Dus dat is ook wel mooi dat ze dus al die monitoring had.

Ja.

Ja.

Ja, kan me wel herinneren.

Ja.

Ja, jongens.

En nu is de jongste vier.

Oké, al vier.

Ja, nou wacht even, zo. Jo, vijf.

Oh, wow.

Ja, gaat zo snel.

De tijd gaat snel.

Dat is een coronakind.

Oh, nou echt?

Ja, die is namelijk geboren, wij waren in het ziekenhuis en in Italië was toen het nieuws dat ze al die ontsmettingsmiddelen uit het ziekenhuis werden gestolen.

O ja, dat was al eigenlijk een soort van eerder.

Toch? Want daar begon het. Ja, dat begon het in Europa.

Ja.

En toen zei ik tegen de, toen we weggingen uit het ziekenhuis, zei ik nog tegen de verpleegkundige van, je moet niet verbaasd zijn als straks alle ontsmettingsmiddelen weg zijn hier, want dan hebben wij ze meegenomen, maakte ik een schrappje.

Ja.

En toen had ik nog zwangerschaps- of geboorteverlof. En zwangerschapsverlof wou ik zeggen, maar dat heb ik natuurlijk nooit. Dat was twee weken volgens mij. En toen kwam ik op mijn werk. En toen kreeg ik de opdracht dat iedereen thuis moest werken. Want die vrijdag daarvoor was de eerste persconferentie. Wat ik ooit in mijn leven had meegemaakt. Waar heel Nederland naar zat te kijken.

Dat was ergens in maart toch?

Ja, dat klopt. Ja, dat was dus de tweede week van maart. En dat is... Dat iedereen thuis moest werken zoveel mogelijk. Dus ik kwam op mijn werk. En ik moest regelen dat iedereen thuis moest werken. Of die dat kon natuurlijk. Want ik werk bij een drukkerij. Ja, dat is heel lastig om een productiemedewerker thuis te laten werken. Die heeft mijn pers neer.

En dat is vijf jaar geleden. Ik kan me dat nog heel goed herinneren. Toevallig dat weekend hadden we een familieweekend van een ex-schoonfamilie. Of hoe moet je dat dan noemen? En in dat weekend kwam die persconferentie. En we reden naar huis. Zo van ja, morgen dus niet naar het werk. Of we moeten thuis werken. Hoe gaat dat allemaal? We gingen in een soort van lockdown-achtige situatie vanaf toen. Een heel bizarre wereld zijn we toen ingestapt.

Ja, klopt, ja.

Echt, wow. Ja.

En we dachten dat we er nooit uit zouden komen.

Ja, klopt.

Het heeft twee jaar geduurd.

Ja.

En het is nu alweer drie jaar geleden.

Ja. Maar het is ook weer zo pats. Is het weer gewoon omge... Veel is het gewoon... Ja, ook weer helemaal zoals daarvoor.

Ik had gehoopt dat we nooit meer zouden handen schudden.

Ja, precies. Er waren wel goede dingen bij. Er zaten echt wel mooie dingetjes.

Maar ik moet ook zeggen dat als ik nu bijvoorbeeld bij de dokter kom.

Ja, dat doen ze nog steeds niet.

Of bij de visio, dan schud ik ook gewoon. Ik steek mijn handen eens uit.

Nee.

Maar dat doen zij ook niet.

Dat doen ze ook niet. Daar is nog steeds.

Snap ik ook wel.

Ja.

Maar dat is dus een goede ontwikkeling geweest ook daarin.

Ja, dat is wel goed. Ja. En sommige organisaties hebben nog steeds wel thuiswerken. Dus thuiswerken is vanuit corona nog wel meer geaccepteerd geworden.

Nou, klopt.

Wel. Behalve bij mij op het werk dan. Maar goed.

Wat voor werk doe jij dan?

Ik ben manager bij een overheid. Overheidsinstelling.

Ambtenaar dus.

Ambtenaar, ja. Ik ben ambtenaar. Dus ik maak wel eens een grapje dat ik de ochtend dus niet uiteraard mag kijken. Anders heb ik smiddags niks meer tegen. Zo'n soort baan heb ik dan.

Maar als jij dus in functie bent. Of het werk. Ben je dan ambtenaar in functie?

Ja. Een ambtenaar in functie. Ja. Ja, precies ja. Dat was geweldig. Nee, maar ik heb wel een mooie baan hoor. Ik heb in mijn team 48 mensen, dat is best wel veel. Maar ik hou er wel van.

Dat is meer dan wat bij mijn bedrijf werkt.

Ja, bijvoorbeeld. Dat is mijn hele team. En leuke dingen bij. Bijvoorbeeld mijn team is verantwoordelijk voor het plannen. En zorgen dat alles goed onderhouden wordt wat je in de openbare ruimte ziet. Zoals speeltuinen, begraafplaats, sportvelden, maar ook wegen. bruggen ook maar verlichting ook onder de grond ik een riolering er komt zoveel bij kijken echt ongelooflijk maar het is echt mooi werk dus ja dat doe ik.

Totaal verschillende banen, hè, wij?

Ja, dat hebben wij wel. Ja, botst niet echt, toch? Nee, we kunnen het niet zo.

Ja, ik denk ook wel dat wij echt ook onze vriendschap dan hebben, want buiten, met het werk hebben wij, of met het werk hebben wij eigenlijk niks met elkaar te maken.

Nee.

Dus onze vriendschap is echt ook wel gefundeerd op het evangelie.

Ja.

En daarnaast ook wel daarnaast, hè. Daarnaast zijn we ook echt gewoon gewoon vrienden.

Kijk hoe lang wij al... Nou, ik ken jou sinds 1995. Dat, zo lang ken ik jou wel, maar dat we echt wat meer... Ja, kijk, ik ben in 1991 getrouwd met Rebecca. En dus een nicht van jouw vrouw. En toen was sowieso wel dat wij meer en meer met elkaar echt wel verbonden waren ook. En contact hadden. Hoewel we daarvoor ook wel wat contact hadden. Maar ik denk dat dat wel heeft geïntensiveerd en vanaf toen. Dus ik denk, nou is het toch ook alweer 26 jaar of zo. Dat wij dan echt wat...

Ja, maar ik kan me nog wel herinneren, want Linda en ik zijn dit jaar 19 jaar getrouwd.

Oh, 19 jaar getrouwd, oké.

En dat we bij elkaar echt veel over de vloer kwamen, kwam door dat, Linda naar gitaarles ging en dat ik haar afzettende was bij jullie in de buurt en dat ik dan naar jullie toe ging en dat ze klaar was, haalde ik op en dan kwam bij jullie en gingen we nog spelletjes spelen oké.

En dat was in het begin van jullie huwelijk ja.

Ik weet eigenlijk niet wanneer dat is dus.

Ja ik kan me wel herinneren, want jullie woonden toen in Selward daar zo, daarboven waar woonden jullie toen als eerste, ja, klopt en dat kan ik wel herinneren dat ik daar ook nog ben geweest en een beetje meegeholpen Of die bank of zo, die moest door het raam. Ik weet niet veel wat dat was.

Vijzen.

Is er wel eens iets mee? Dat kan ik me herinneren. En toen zijn jullie volgens mij toen daarna naar Zuid-Horne verhuisd.

Ja.

Naar die ene bewoning. En van daaruit nu, je hebt weer geen Zuid-Horne, maar waar jullie nu wonen, toch? Zo op die manier?

Ja, klopt, ja.

Ja. Ja.

Ah, mooi. Ja.

Oké, tof man. Nou, dat was een leuke aflevering, hè?

Ja, even meer over onszelf. En ik denk dat het ook wel leuk is voor de luisteraars.

Ja, dat is even een tussendoortje. Misschien niet zo heel geloofsachtig. Niet echt een geloofsonderwerp. Of niet zo heel diep. Maar geloof is zeker een heel belangrijk onderdeel van ons beide levens. Elke zondag gaan we ook graag met plezier naar de kerk. Niet zozeer voor de kerk, maar meer om ons geloof te vieren. Nu vieren we een jaar onze podcast. Maar elke zondag vieren wij ons geloof. Ons geloof in Christus. heerlijk. En ja, elke week feestje.

Nou, en wil jullie toch nog meer persoonlijke dingen over ons weten?

Ja.

Dat kan absoluut. Stel ze vooral op onze...

Moeten ze er eerst geld over maken? Of hoe erg dat...

Ja. Het is geen olifenscoach, nee.

Ja, ik weet niet welke platform zij ons handelen.

Hou af. Ja, we hebben trouwens in ons afgelopen jaar één special gehad.

Oké, één special.

Ja, vind je dat we dat meer moeten doen?

Nou ja, ik vind gewoon dat we lekkere afleveringen moeten maken. Mijn maakt niet uit.

Minst beluister de aflevering ook.

Oh nee, dan doen we dat niet meer. Nee, minst beluisteren, dan skippen we dat. Geen specials meer, nee.

Als je hem toch nog wil horen, want waarschijnlijk skipt hij eroverheen namelijk in jouw podcast app. Omdat hij afleveringen afspeelt. En de specials, of de bonussen, zit hier onderaan. Dat is de vaderdag special.

Oh ja.

Ja, dat doen we niet meer. Dat doen we niet meer.

Nee. We doen gewoon elke zondag een aflevering en that's it. Geen specials, mensen. Ja. Hé, bedankt voor het luisteren en tot de volgende keer.

Tot de volgende keer. Tot de volgende keer. Bedankt voor het luisteren. We hopen dat je hebt genoten van deze aflevering. Vergeet niet om je te abonneren, de meldingen in te schakelen, een beoordeling achter te laten en de aflevering te delen met anderen. Wil je ons steunen? Dat kan eenvoudig door op onze website geloofjerdatook.nl op de knop sponsor te klikken. Tot volgende week!